De winter trof ons
Slapend alleen
Geen spoor verlopen
In toverslag bijeen
Dan priemt een sluimerend verlangen
Verscheurend als een eerste licht
In richting gemeend gevangen
Toont ruimte haar gezicht
Zo roept de vorm van beide
Het hele circus in bedrijf
Geen opvoering meer te mijden
Ieder wakend in een oneigenlijk lijf
Men went aan…
Op een boogscheut van de Notre Dame
Priemt de toren van de Saint’Chapelle,
gevat in ‘t keurslijf van de Cour de Mai.
Een eerste stap in de kapel beneden
zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven
te reiken naar de sterren en daar ver voorbij-
de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten.…
Ik zag wel eens één van die hakken breken,
dan breekt ook haar trots en staat ze voor schut,
bij zo iemand hoef je niet de liefde te verbreken,
want ze priemt zo zo'n hak door je hart, die trut!…
Haar vacht knettert
De slome blik priemt
Nu de vouwen van haar bloes anders vallen
Dan volgt een slordig gevecht met knopen en haakjes
Of een gesp die weigert.
Mag ik gluren achter de gevel
In jouw kamer vol rare vlakken van schaduw
Voor je een weduwe wordt
Die me in haar vet rag wikkelt?…
(Een confrontatie met Anubis, de Egyptische God van het Dodenrijk)
Statig als een uitgehouwen standbeeld
staat hij daar, ongeschonden
als een Omen in de tijd
Zijn ogen ruig, maar overtuigd
van oeroude wetten over goed en kwaad
over pijn en strijd
O, zo nietig sta ik daar, vermorzeld
door zijn aanblik die oneindig priemt
in m ‘n zwakke…
Het zonnetje priemt door die grijze boze wolken, een waar festijn
Zo geliefde Hartekes, ik zal er ook voor jullie zijn.
'k Zend nu een dikke en warme kus
Zonder mijn lieverds was ik gewoon een dode mus.…
Terwijl de hemel open plooit
van purpergrijs naar geel verkleurt
met vegen wit erdoor,
net of iemand een stuk stof ontrafelt,
priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist.…
91
Bezig met laden