onder het mom van god
er liever zelf een willen zijn
hij sprak vanuit het standpunt
van door ego’s verkarteld modernetijds gezeik:
verwerven van individualiteit valt niet
bandeloos te ontvluchten
gevolgd door vervolgen
op zijn eigen tijd, kwam hij
plots tot wat hij redelijk vond:
wie niet weg is, is gezien en
dat ze hun plan ermee trekken…
Zo oneerlijk en zo scheinheilig, maar ondertussen zo ontwetend of misschien gewoon ontzettend dom...?
Zo voelt het echt alsof je er niet toe doet,..
altijd goede daden, altijd goede vrienden, altijd lieve woorden,..
maar waarvoor? waarvoor??
wat doe je dan nog goed,..
Een kleine twijfel aan mijn eigen zelfvertrouwen..…
De duizend doden
Die ik ben gestorven
Liggen begraven
Ver achter mij
In de wereld van
Vergetelheid,
Alle momenten
Die mij van mijzelf
Vervreemdden -
Aan de einder lang
En breed verdwenen -
Zijn niet meer,
Want in het verleden
Is de tijd niet meer…
632
Bezig met laden