Netgedichten

netgedicht (nr. 9.515):

landpijn

onder het mom van god
er liever zelf een willen zijn

hij sprak vanuit het standpunt
van door ego’s verkarteld modernetijds gezeik:
verwerven van individualiteit valt niet
bandeloos te ontvluchten

gevolgd door vervolgen
op zijn eigen tijd, kwam hij
plots tot wat hij redelijk vond:
wie niet weg is, is gezien en
dat ze hun plan ermee trekken;
bedot begod

ligt het aan mij
of aan miljoenen kiezers
dat we door het bush
de bomen niet meer zien

dat ik landpijn heb