't liefst van al schreef hij
het firmament te pletter
om daarna alles weer te schrappen
stoffer en blik
Pluto en wat protonen
samen vegen
maar het zonnestralen
was hem te vlug af
hij zou nog lijden
onder wat residu
uitgestrooide lichtjaren
enkel in zijn ogen
was hij sensatiezuchtig
het sterrendom
onderschreef zijn schitteren niet…
Inktzwarte beweegredenen
laverend
tussen de groen grijnzende fundamenten
van zijn ontgrendelde onervaringswereld.
O latente, potente imperator van de innerlanden.
De blik van 'Veel is niet genoeg!'
zocht al veel te lang en veel te fel.
Zijn ogen sijpelden door zijn huid
en het zien werd een gelooid voelen.
De wereld was gekleed met een…