Netgedichten

netgedicht (nr. 17.659):

Multiple ervaringssyndroom

Inktzwarte beweegredenen
laverend
tussen de groen grijnzende fundamenten
van zijn ontgrendelde onervaringswereld.

O latente, potente imperator van de innerlanden.

De blik van 'Veel is niet genoeg!'
zocht al veel te lang en veel te fel.
Zijn ogen sijpelden door zijn huid
en het zien werd een gelooid voelen.
De wereld was gekleed met een tierlantijn van pijn.
De zondvloed die dreigde
had de bunkerbouwer in hem
aan het werk gezet als een bever.
De barricades moesten het wellende bloed
binnen de overtreffende trap
van zijn eigenste buidel houden.
De exploratiedrang van zijn geest
trok zich niets aan van de wetten
die de samenhang van de hersenen garanderen.
De migratie van de bindende moleculen was ingezet.

Hij zocht al veel te lang en veel te fel
en hij scheurde plotsklaps
door de zes steunmuren van zijn skelet;
gebouwd naar het model
van de onwrikbare Adam.

Nu had hij alle logica bespot
en de gewelven
van de menselijkheid ondermijnd.
De werkelijkheid leek te grijnzen
in brokkelende zinnen van zinledigheid.
'Hij is gek!'; het gerucht deed de ronde,
'want hij voelt werkelijk geen pijn!'