Op 't zelfde uur wordt iemand ingelaten
Die zwijgend buigt en voor 't klavier zich zet,
En uit het oude hart van 't zwak spinet
Waait de verwelkte geur van een sonate.…
Van cantate tot sonate, als onvermoeibaar promotor
van zangkunst ben je altijd aanwezig alert om velen te bekoren
met discrete geluiden van waar einde nog niet is geschreven of gesproken
want door al dit gebekt of gesnavel voel ik elke keer opnieuw een nieuwe lente in mij.…
kater van het leven hier en nu
waar je niet naar kan luisteren
je zogenaamde vrienden fluisteren
over de muziek in de straten
die weg is
want de passie heeft je verlaten
en zo beleef jij de liefde
in elke keer de eerste keer
misschien heb je dan nu door mijn woorden de passie in de gaten
de passie tot het einde der einden als een eindeloze sonate…