bruin scherpte
je profiel tegen
de diepblauwe lucht
je genoot van de vlucht
die jij de tijd
hier zag maken
voelde stenen
hoorde de specie
hun voeggeluid maken
waar schoonheid
door mensenhanden
werd geschapen
in grootse gebouwen
waar kosten noch
moeite werden gespaard
en de ultieme balans
van hemels presteren
ruim werd gehaald…
met stenen liep te sjouwen
voor een muurtje dat hij maken zou
dan was hij de sigaar
want zijn vrouw die er op toe zag
en als sfinx er op de bank lag
klaagde meters steen en been
en gaf hem zinloos commentaar
Zeg Henk, je moet het zelf weten
maar je bent een steen vergeten
en dus zeg ik het maar even
anders word je straks weer naar
en de specie…
op dat idee stileert de zon zijn bouwstenen,
voor ieder mens die bakt naar eigen norm
model van door de tijd gebarsten voegen, de
specie in geaardheid als ieder zijn kleuren droeg.…
Dan bouwt de zon zijn bakstenen, elk een voor
een mens die verscheen naar eigen vorm, in
door de strijd gebarsten voegen van de specie
zijn humane kleuren droeg, gelijkheid in de
stromachtige elementen van de associaties.…
Daarop bouwt de zon zijn bakstenen, elk een
voor ieder mens die verscheen in eigen vorm,
door strijd gebarsten voegen van de specie,
zijn humane kleuren droeg,gelijkheid in de
stormachtige elementen van de associaties.…
Dan bouwt de zon zijn bakstenen, elk een voor
een mens die verscheen naar eigen vorm, in
door strijd gebarsten voegen van de specie,
zijn humane kleuren droeg, gelijkheid in de
stormachtige elementen van onze associaties.…
48
Bezig met laden