Schoonheid in de tegenstelling

Elkaar te lief te hebben in elk verschil
verder dan de dood op een favoriete plek,
gevoel komt voort uit vreemde obsessies
uiting van de kracht klinkt in ieders wil, trekt
voren in de grond van geploegde concessies.

Daar kiemt de logica die het lichaam voedt
de liefkozing van het individu versterkt
deels verzacht het lijden door soberheid en
ootmoedigheid, vlaag van harmonie
ook in een nederlaag of euforische verwachting,
gedragen in de periferie van de victorie.

Geestkracht van de levensbron is onverschillig
van wie haar water drinkt en is slechts een herschikking
van woorden, die een hovaardige waarheid bevatten,
gerangschikt naar de vinger van de tijd, klinkt door
in bereidwilligheid, maar anderzijds leeft het op
dode materie en het verleden misvormt.

Daarop bouwt de zon zijn bakstenen, elk een
voor ieder mens die verscheen in eigen vorm,
door strijd gebarsten voegen van de specie,
zijn humane kleuren droeg,gelijkheid in de
stormachtige elementen van de associaties.

Uit het gerijpte fruit in vruchtbaarheid uitgedrukt
verschijnt een witte duif die tijdloos koert,
ons uit z’n geneeskrachtige bronnen drinken laat,
de verbeelding suggereert in een uitbottende levenstak
die ons naar een geprojecteerde hemel voert.

Dit blijspel opgevoerd naar de mondiale maat,
de magie van innerlijke schoonheid
aan alle komende generaties overlaat
lief te hebben in elke tegenstelling,
zo die tijd bestaat, als het doek zich sluit.

Als het doek zich sl

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 110