Alle inzendingen over stappenteller

In deze zomer had ik willen wonen als een kasteel om vrolijk in te zijn met romantiek en stille dromen en zoveel kleur door zonneschijn maar als ik terugkom van mijn zwerven door zompig veen en schrale hei dan zie ik steeds het donkere water en het stramme riet dat staat langszij de stappen die ik toch ging zetten ze komen nog niet los…

Tijd voor een goed verantwoord dus goed doordacht gedicht dat volgens kenners pijnlijk en tegelijkertijd verheffend is Over het strompelen in de tijd de kou in al mijn botten streeds strammer gaat mijn pas en donker is de weg Nee, 't moet nog pijnlijker: de "rugzak" wordt nu ook te zwaar en trager wordt het lopen aan het eind mijzelf…

De routes zijn versnipperd Naar waar de wijzer wijst zet ik geen stap Laat mij maar zonder kaart het veen inlopen daar waar de einder leeg is de beloften schaars Het trotse stappentellen de dingen die ik overwon ach, het gaat er nu nog om opnieuw verlies te nemen…

Mijn eerste nieuwjaarswandeling wil ik maken in mijn teddyjas met de kraag hoog opgezet geen mens die ik ontmoet, of op mij let in de ijskoude , nog slapende winterstraten alleen de kerstlichtjes die mij vergezellen en de smartphone met mijn stappenteller...…

Wat heb je aan een stappenteller als je verdwaalt? Wat heb je aan een paraplu met slagregens en rukwinden? Wat heb je aan geld in je kluis als je niet kunt slapen? Wat heb je aan een kompas als het schip stuurloos is? Wat heb je aan nieuws als je niet weet of het echt is?…

Opgaand in het landschap en in het ritme van de muziek zetten we in vloeiende cadans onze voetstappen in vruchtbare grond We wisselen gedachten uit elkaar behoedend voor al te grote sprongen Vanuit het oude vergezicht stijgt de mist langzaam op en in de warmte van de zon boven het kronkelend pad wordt het voor ons helder vinden we…

hoe lang is lang hoe ver is ver om dit te weten moet er worden gemeten hoe lang en ver heb ik te gaan hoe ver is dat hier eigenlijk vandaan dit alles kun je globaal met Maps en Stappenteller weten ik wil een afstand snelheid en aantal stappen bepalen om m’n zelfbeeld omhoog te halen?…

heb ik tal van inzichten verworven eenieder heeft wel iets in de diepte van zijn hart verborgen dat het daglicht niet mag zien ondanks hun volwassenheid zijn het de kinderen gods gebleven maar hun speelse vroomheid doet bij mij toch wel de ogen even open ik laat ze nu los met een lach want wie had ooit gedacht dat ik hun stappenteller…

Zij ontkent sinds kort niet meer de drang naar het verkennen en naar een ruime horizon Waagt nu weer een zoektocht naar verloren momenten en een schaduw van geluk De wind ruist de stemmen weg die haar terugroepen naar voorbije oorden Zó moet zij de teller verzetten en het verstand op nul het zicht op oneindig Naar de hoogte van de…

Waar dwingt de reis en remt de weemoed hoe volgt zij sterren in de nacht? Ze gaat op zomervoeten haar handen spelen door op de préludes van Chopin en in haar hoofd sluipt heimwee binnen naar het verre land van blije kinderzomers hoe zuiver is de geur van dorstig- droge dennebomen en blauwe bessenstruiken dauwbedekt hoort bij het…

zo werden stappen gezet in ginds verijsde jaar maar het brandpunt kwam tenslotte dichtbij ons te liggen o, onvoorziene toekomst die het tempo bepaalt wij voorvoelden de storm en een pad zo veel smaller dan we ontwetend van elkaar op stippellijnen hadden uitgezet te langzaam gingen we maar tenslotte trots moet ik nog van liefde spreken…

zie de boeren gaan, mijn lief ze ploegen op de zekerheid zoals de vogels weten dat er weer een jong zal komen en ik, geknot, loop uit in mijn gedroomde lente…

zo vast ik denk, dat je me bij je houdt des te losser moet ik laten en telkens als je verder bent wil ik je dicht tegen me aan het achterlaten kent geen aanloop we weten niets over de tijd toch zou ik zo graag weten als ik je niet meer noemen kan hoe zeker is dan nog je stap…

meer is er niet een weg, een bruggetje en dan het fluisteren van de bomen misschien het blaffen van een hond herinnering als ver gezelschap van oud-geliefden op afstand lopen zij het niet meer in…

lief, merk dat onze stappen dralen als mijn mond zucht naar een laatste kus zie hoe in late zomerzon de velden steevast stralen en vogels zoekend talmen voor de vlucht hier voert ons pad naar laatste zomervruchten de zoetste geef ik jou naar tellen taal ik niet…

vergis je niet, ik kom er hoe dan ook daar waar de hemel blauw is en en de schoonheid niet op tempo let of ferm gebaar de liefde verder kijkt dan kort verhaal de rode draad niet uit te leggen mij als toevallig winnaar binnenhaalt…

zo schijnbaar achteloos als hij me inhaalt een loopje met mij neemt zelfs op de hielen zit geen voorsprong toestaat en mij vóór de sprint al laat versnellen zo dringend dwingt de tijd om pleisterplaatsen in mijn leven op deze plek een plek te geven de foute routes af te snijden om na de loop in redelijke rust te kunnen einden…

wegens ongemak bied ik vandaag tegen elk aannemelijk bod mijn langgespaarde stappen-plannen veelal gemaakt voor ver met liefde voor de zee voor 't struinen over Drentse hei of pas-ontwaakte alpenweiden de duister-dwaze knapzakroutes in het veen voor mijn gedroomde metgezel mijn huiver en mijn ongeduld gestolen kussen halverwege gelopen…

Het lege veld ligt voor de dichter in mij spreekt het aan nog zó ver om te gaan de paden moeten uitgezet maar welk leidt naar het doel? na flinke storm is uitzicht beter, het onkruid weggewerkt ik kan de oude landweg gaan met kuilen waar verdriet blijft staan het oog verblind door tranen of kies ik voor de verre droom wegwijzers dwalend…