stak in het haar, ik
omhelsde ze onder haar borsten
fluisterde achter haar oor,- heerlijk
om even aan het lelleke te proeven-
de duinreep zwaaide uitbundig, helm
maakte de pannen stijl, ruig gras
hielp ons naar omhoog, naar uitzicht
ik was bijna beneden, keek om en
haar jurk kleefde aan mooie dijen
schelpen dansten naar mijn armen
strooilicht…
kijkend door twee lenzen
de eeuw is nog jong
ik sta op ijsklompen
dichter bij de dampkring
door minder storm gehinderd
een holle spiegel wordt gestut in de rug
vangt licht en buigt het naar mijn oog
dat zich met nevelslierten verknoopt
een as loopt naar het brandpunt
als spinrag tussen schutter en roos
stralen dringen door de sluiter
strooilicht…
laten we wijn met herfst drinken
schenk me een droom in tot de rand
van trage wandeling en samen klinken
van onlosmakelijk je hand
laten we wijn met weemoed genieten
een klein slokje op z'n tijd
dat we september strooilicht zien en
ons hart zich vult en reikt
laten we wijn met terugblik proosten
uit het rek van toen en samen
van glimlach…