zwarte doos
ik sta in oude sneeuw
ver kijkend door twee lenzen
de eeuw is nog jong
ik sta op ijsklompen
dichter bij de dampkring
door minder storm gehinderd
een holle spiegel wordt gestut in de rug
vangt licht en buigt het naar mijn oog
dat zich met nevelslierten verknoopt
een as loopt naar het brandpunt
als spinrag tussen schutter en roos
stralen dringen door de sluiter
strooilicht vertekent de vorm
ik val door een zwarte doos
Geplaatst in de categorie: heelal