Alle inzendingen over tata steel

iedere man pap lust Een lichaampje om te stelen benen werkelijk om te roven Haar borstjes van fluweel..en ze ging zich met mij verloven…

Stel je voor: We lopen samen, Ik laat iets vallen, Ik raap het op van de straat, Een auto kan niet remmen, Wat dan? Stel je voor: Je komt thuis, Je zus is er niet, Je ouders zijn er niet, Alles is over hoop, Wat dan? Stel je voor: Je loopt naar huis, Je ziet een man en een vrouw, De man lacht, De vrouw gilt, Wat dan?…

stel je voor dat er diep binnenin je een buitenland ligt, dennen, sneeuw en barakken, land zonder bodem, je haalt het niet op stel je voor dat de tijd niet bestaat en jij wel nog, stel dat je nooit abrikozen gegeten hebt, trouwens, het woord abrikoos was verdwenen en moskou, je broer, promenade, ze waren geweken, terug naar het schuim van…

stel je voor stel je voor, er is geen hemel dat is toch simpel te doen geen hel te vrezen en wolken kun je opendoen stel je voor dat alle mensen leven voor vandaag stel je voor, er zijn geen landen dat is toch makkelijk te doen niets meer om voor te sterven alleen geloven in fatsoen stel je voor dat alle mensen leven in vrede jij mag…

je ligt op sterven maar je wilt die ene voetbalwedstrijd nog zien dan is Nederland-Estland niet het beste moment om op sterven te liggen Nederland-Brazilië zou beter zijn, maar is pa s volgende zomer dus neem ik dan maar wat afscheid van familie als je toch wat moet doen…

Stel je voor … Dat als we met z’n allen naar zo’n wereld streven, het nooit lang kan duren voor we er in leven. Stel je dat eens voor !…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood.…

Stel je eens levendig voor, dat je je ego verliest, en de liefde vindt.…

Stel dat je eens heel alleen bent Met een zwoele zomerwind En het tsjirpen van de krekels En een rups die zijde spint Stel dat er geen mens te zien is Gul de zon die jou daar vindt En een roodborst met aubades En een haasje dat wat sprint Stel dat je daar niet vandaan kunt En de maan is goed gezind En een kelk schenkt volop nectar Van…

stel dat er geen oorlog geen geweld en geen misdaad zou zijn dat er geen ruzie geen nijd en geen haat zou zijn stel dat ziekte, pijn en verdriet altijd draaglijk zou zijn dat er vrede vriendschap en goedheid zou zijn stel dat deze droom de werkelijkheid zou zijn dan was het leven hier een hemel op aarde ik…

Stel je nou eens voor, dat de zon niet meer opkomt, stel je nou eens voor dat de sterren naar beneden vallen, stel je nou eens voor dat de hond in een poes verandert, stel je nou eens voor, dat ie ineens aan het mauwen slaat… stel je nou eens voor dat het gras rood was, stel je nou eens voor dat de aarde wit was, stel je nou eens…

Steel niet mijn droom op een beter leven. Mijn droom die pas ontwaakt als ik jou die kus mag geven. Die kus die het verhaal vertelt dat vele wonderen telt. Die kus die bij mij de trots opwelt, omdat die de toekomst aan mij voorspelt. Steel niet mijn droom, omdat ik niet meer kan geven.…

Vannacht zag ik door de gordijnen de sterren flonkerend aan de hemel staan verstild dronk ik de schoonheid in voelde mijn geest opengaan een stap slechts bracht mij buiten om in dit schilderij op te gaan…

Wuivend in de milde herfstzon schitteren de vele kleuren als op een schilderspalet strak tekenen de nerven zich af de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich als een vliegend tapijt aaneen gesmeed voortbewegen opgejaagd en weer uiteengerukt om met een laatste buiteling zacht dwarrelend neer te komen op de zwarte aarde die hen wacht…

Meelopend met de tijd haasten de managers zich het leven door geen seconde blijft onbenut altijd onder tijdsdruk Managers van de eigen tijd opgezweept, voortgedreven slaven van de klok onbewust van hun wrok Targets moeten worden gehaald verpakt in tijdloze pakken branden ze in no time op eindigend als wrakken…

Geboren uit het schuim der golven gekust door de branding gedragen door onzichtbare handen schoonheid en kracht Aphrodites macht…

De jongen en zijn spiegelbeeld kijken elkaar aan de een lacht naar de ander zijn blij dat ze bestaan De man ziet zijn spiegelbeeld wat ouder meer getekend een glimlach plooit zijn lippen hij laat zich niet verslaan leunend tegen de kussens houdt de oude man zijn armen voor zich uitgestrekt de spiegel voor zijn gezicht Met het uitblazen…

Wie was het die ik daar tegen kwam een lichaam zwevend betrad mijn pad akkoorden die ik nog nimmer hoorde beroerde mijn gepijnigd hart Mijn armen omsloten een omhulsel ik voelde de zachtheid van het bestaan tedere handen streelden mijn wangen glimlachend ben ik meegegaan…

Golven met schuimkoppen op de top rollen speels het strand op en leggen een schelpentapijt in een kleurig patroon op het zand Dan jaagt de wind de golven op en het donderend geraas van het aanstormend water doorbreekt de serene stilte Dreigend verovert de zee het land met een nietsontziende kracht neemt de zee als overwinnaar vele trofeeën…

Het lichaam strak als uit hout gesneden het hoofd trots rustend op de slanke hals de armen elegant gebogen wacht de ballerina op de eerste klanken die haar gracieus tot leven brengen Sierlijk verheft de ballerina zich voor een sprong, bevallig draait zij een pirouette een eenheid vormend met de muziek Los van de aarde, los van zichzelf fragiele…

Een felle gloed verlicht de aarde de mensheid staat te kijk opgetild door de aardkorst neergeworpen in het slijk Meegevoerd door de golven op het strand weer uitgebraakt richt de mens zich nogmaals op gaat voorwaarts onversaagd…

Roerloos bij zoveel schoonheid een droom gelijk staat de wereld even stil De wuivende korenhalmen ragfijn gepenseeld lijken mij dichterbij te wenken De vogels nog niet uitgespeeld stijgen in de strakblauwe lucht De roodgouden gloed van de ondergaande zon straalt een bekoring uit die ik ademloos onderga…

In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht te leven zonder jou is ook een beetje sterven In de stilte van de nacht fluister ik je naam heel zacht geen warme omhelzing meer nooit meer je lach In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht een laatste kus vaarwel mijn lief In de stilte van de nacht fluister ik je…

Verscholen tussen het kreupelhout in het uitgestrekte woud bloeien de viooltjes in hun uitbundige kleurenpracht vol van leven, vol van kracht Temidden van oeroude bomen wild speels en in stromen spreiden ze trots hun blaadjes uit tot de laatste zonnestralen het viooltje sluit Maar reeds bij het eerste ochtenlicht ontvouwt zij haar…

Een zwart beeldscherm ruis inplaats van geluid onbewust en op gevoel zoek ik naar de zuiverheid Helderheid van klank en kleur afstemmen op de ander de innerlijke antenne uitgeschoven komt de kwetsbaarheid naar boven Een zachte stem wil worden gehoord het beeld nog vaag komt aarzelend naar voren de handen uitgestrekt Een beeldscherm…

Omgeven door een muur van geluid zoek ik vergeefs de stilte dwalend door de nacht verzonken in gepeins schrik ik op van elk geluid dat luid klinkt in het donker ik zie niet wat ik hoor een bay huilt een kat miauwt terug in mijn bed sluit ik mijn oren de stilte is oorverdovend…

Mijn stem boet in aan kracht het spreken valt mij zwaar ik luister, doch ik zwijg Harde stemmen dringen aan wachten op mijn weerwoord en ik.... ik kijk hen aan Mijn stem wint weer aan kracht ik discussier enthousiast tot men mij maant te zwijgen…

Ik heb de eenvoud van het leven lief het wuivend riet langs de waterkant slierten ochtendnevel over het land een nieuwe dageraad breekt aan 's avonds als de zon ter kimme neigt de schemering met zijn zachtheid de scherpe kantjes verhuld voelt het leven aan als bevrijd de nacht is als een schilderij gekleed in zwart fluweel laat ik de…

Een schreeuw klinkt door de nacht de fiets een paar meter verderop als stille getuige tegen het trottoir gesmakt weer een jong leven geknakt machteloos kijken de omstanders toe een man knielt bij de jongen neer pakt zijn hand en wacht de ogen breken, het leven vloeit weg de man staat langzaam op morgen kan het weer gebeuren zegt hij zacht…

Als een bruid in de morgen ligt de zee in al haar uitgestrektheid kalm, bijna sereen in volle schoonheid te wachten op haar prooi De golven spelen het spel der verleiding lokkend, fluisterend water haar golvende rondingen, getooid met sneeuwwit schuim wenken je naderbij De wind wakkert aan en de zee die zich haar prooi ziet ontgaan zweept…