Alle inzendingen over toverij

Beroemde Caliostro - Graaf, Mijn trouwe dienaar en nog vriend, Door jou werd ik eenmaal bemind, Ik denk dat jij ook mij begraaft. En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

Wanneer Venus aan het zenith troont en verliefden samenzitten aan het grote uitstalraam van de kosmische toverij... In die satijnen zomernacht, als geritsel zelfs lawaai is en de versgestreken lakens een zweem van rozengeur verhullen.…

het lijkt op een sprookje fantasie, toverij de helft van de hemel één groot schilderij 't is het werk van de zonneschijn die glanst en danst de zon die de regen in elk druppeltje raakt en van tien miljoen druppels één regenboog maakt…

Struikelend over de ochtenddauw zweef ik bodemwaarts naar het universum van het nietige daar groeien de wonderen van het onbeduidende voor haastige passanten de druppelen zijn er pover een kristallen kwetsbaarheid water in kleinverpakking het duin bedrijft toverij kneedt zand tot kleur oude wind tot steel in dampige sluiers ontmoet…

Mijn vriendje is een muisje En hij woont bij mij in We kennen elkaar al jaren Al vanaf het eerste begin Hij is ook erg pienter En vindingrijk erbij De kaas weet hij te vinden Het lijkt wel toverij Als we ons vervelen Dan spelen we een spel Ik moet hem dan vangen Maar hij is veel te snel Soms droom ik wel eens Dat ik ook een muisje…

Een lichaampje om te stelen schreed traag aan mij voorbij Borstjes, die je zo zou strelen hadden veel weg van toverij Achttien lentes, zo minimaal ritselden in een voorjaarszon Fantasieën gingen aan de haal door ‘t werk van het testeron In deze slaperige, stille stad stapte zich, van niets bewust Dat meisje, dat echt alles had waarvan…

Stonehenge verzorgen ook ondergrondse zwamvlokken centraal aangestuurd door kokers boven de grond zulke onbijbelse zwamcirkels al vele honderden jaren men noemt ze daar feeënkringen van de Weidekringzwam vleeskleurig crème amandelgeurtje lekker en verleidelijk stoeltjes met lamellen ze eten smakeljk de magiër Merlijn heeft met toverij…

hogerhand brengen zij de magie mee IJskoninginnen maken breekbare buiging naar strenge vorst in volle overtuiging bevroren last getorst Tinkelende bellen klinken over verstild sprookjesfestijn ritme van het leven aan hen die vol vreugde zijn wordt de graal gegeven Zie daar witte zwanen zij begeleiden reine stoet gracieus boven ware toverij…

Toverij! Wie ben ik en waar loop ik heen? En verlaat ik levend dit land Nieuwe? Sneeuw, Witter dan een blad papier Nieuwe. Sneeuw, Witter dan Slavische Woede… Sneeuwstorm, sneeuwstorm, Is duizend bloemblaadjes, Duizend koepels, Sneeuwstorm – dolheid!…

Om tijdens waanvoorstellingen te ontdekken dat de Kern, voorbij is alle toverij, versmelt met het Deerniswekkende Gelaat. Ik hoor jou alsmaar roepen: Wij zijn sterren in de zee! Maar jij bent het. Tijdloze roeier in een oceaan van eenzaamheid, walvis in Hollandse slootjes van bekrompenheid, goede reus in een kwaadaardig poppenspel.…

Vaar Köbke was de voerman van een Beeker boerderij, hij reed met paard en wagen en deed aan toverij. Hij had z’n ziel verkocht om magie te mogen leren, maar moest in ruil daarvoor dan wel de duivel eren. Het ging hem niet om geld, om rijkdom, roem of eer; hij wilde z’n makkers imponeren en de meiden nog veel meer.…