je vroeg een om een gedicht
zelden sta je naast hem
die man om de hoek met druiven
lees tussen de regels
helder en zuiver
op de muren staan ze
teksten en vogels
jij ziet ze
ruik het
en heel af en toe
loopt licht
langs…
rook en het bier in je haar
we hadden gelachen geslapen geschapen
en uren later waren we dan klaar met de nacht,
de liefde en waarschijnlijk elkaar
ik lig liever in solitude te beleven hoe je wiegde
en me wenkte me stralend tot je nam
terwijl alle donker blonk en schitterde
weldra zal ik me naar buiten begeven
op zoek naar de dag en een uitsmijter…
Te ver de reis
het dagelijks verbrandingsritueel
De eeuwenoude adat van voorvaderlijk cremeren
Uitsmijter voor westerse toeristen
Amerikaanse beefburgers
Nazaten van blanke koloniale
kaaskoppen met welvaren gevuld
Te ver de reis
De weemoed
na 't uitgestelde weerzien
Bekroop haar als berouw
Als een niet ingeloste schuld
Te ver…
in Amsterdam
tussen Rembrantsplein
en Amstel
is er 'n steeg
met de naam
Halve Maan
vroeger werd daar
half om half
matig belicht
in liefde gedaan
daarna bij nacht
kwamen de uitsmijters
smolten voor je ogen
nog vóór de Hamburgers
die bleven rechtop
in de klots van vele bieren
overdag is het er stil
goten schuimend spoelwater…
op te staan
ze ruikt de ongepoetste lucht
van drank en trek terwijl hij zucht
zijn kussen smaken naar het gelag
waar zij hem voor de eerste keer zag
teruggeworpen in de realiteit
was hét redmiddel een snel ontbijt
beschuit bedekt met bramenjam
er klonk iets vasthoudends in zijn stem
de angst dat hij zou blijven plakken
deed haar een uitsmijter…
de stad
even een eethuis ingaan
om te genieten
van eenvoudig gerecht
dat je maag tevreden stelt
een smakelijke schotel
twee sneden brood
wit of bruin naar believen
daarop smelt boter langzaam
't spiegelei sist soms nog
houdt plakjes kaas warm
daaromheen zorgen
slablaadjes en schijfjes tomaat
voor een frisse mond
de vaak genoten uitsmijter…
Het stikt van de stiggertjes
Spuit elf geeft acht
Maar is 't een blijvertje
Weet u 't meneer?
Leesvoer in stapels
Mijn god en mijn heer
Dat kun je wel zeggen
Legt u daar maar neer
Doch waar is de gein
En de wiets en de jool
De mop en de joke
Overkill apekool
Zijn West-Vlaamse punch
Is voor mij slappe hap
Het metrum loopt…
nachtburgemeester komt niet meer thuis, hij is
voorgoed in een jazzcafé blijven handen, rokerig als de mist die hij wist te blazen uit
zijn zwarte, geharnaste ridderlijf, zijn poëtische veroveringstochten staan in marmer
gegrift, zijn liederlijke dollen met de schattige, smaakvolle boobies van Eva ook, Ik
zag hem eens in een chic café een dubbele uitsmijter…
141
Bezig met laden