in het voetspoor van gisteren
kwam ik het tegen, radeloos ontdaan
met kille stappen verder gaan lijkt goed
geraapte moed versiert mijn hart
het klopt in alle staten
buiten, boven straten hangt de dikke mist
van een gewist verleden
moegestreden ligt het nu
in al mijn zwarte gaten…
Bij vlagen kan ik zeer unheimlich dromen
Mijn auto zinkt diep in een pikzwart gat
Of ik verdwaal in mijn geboortestad
Word meegevoerd door woeste waterstromen
Vannacht was het zó eng, ik schreeuwde: njet!
Want Poetin sleurde mij bij hem in bed…
scherp schuurde
vaal licht
langs schrale takken
valse contrasten
schetsten niet bestaande
unheimliche sferen
het donkerde in
woud en bos ondanks
het gebrek aan bladeren
nog priemde zon
venijnig strak naar
leven op de grond
schijnwerpen creëerde
een bewogen beeld omdat
licht continuïteit doorsneed
er gaat geen dood voorbij…
ik wist
deze mist lichter
dan die jij mij ooit
in zicht hebt gegeven
zij straalde in
duizenden partikeltjes
die dansten op een
dralende melodie van stilte
bekende vormen
gaven het knus warme
beslotenheidsgevoel in
hun demping van alledag
jouw mist
is beklemmend met
het unheimliche gevoel
van opgesloten zijn
waardoor de blik…
Om publiekelijk op te vallen,
iets ongerijmd te kunnen zeggen
waarbij de monden openvallen,
lezers unheimlich worden verwend.
De sluizen staan op welkom, maar
niet ieder woord mag binnenstromen.
Opsommingen mondjesmaat,
geen al te persoonlijke herinneringen.
Verhalen, grapjes, eruditie
komen grandioos te kort.…
128
Bezig met laden