De valkenier zegt:
'Het hoort zo, het maakt niets uit'
Maar...
hoe zou hij het vinden,
als hij de hele dag moest zitten
vastgebonden
aan een klein touwtje…
Harten aas wacht in de handschoen
op liefdesspel in vogelvlucht
ik kuis mijn zwaar besmeurd blazoen
met nectar van de passievrucht
de lust naar lijfelijk vertier
tekent zich af in open lucht
de lokroep van de valkenier
is nergens anders zo beducht
als minstreel maak ik jou het hof
buiten het vaste protocol
de kaart gelegd in sterrenstof…
Hoe de valkenier met zijn loer draait
Om zijn roofvogel terug te lokken
Horzels bijten niet
Mensen ook niet, hooguit in een mooie rode appel
Honden bijten wel, "niet allemaal"
Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten
Dazen die bijten ook
Ik denk aan de tijd
dat ik voer in een bootje
Op een meertje over de larven van…
Is immers dit papier - al om het even
of ik in vreemde streken woon of hier -,
en ik als vorst, mijn pen als valkenier
jagen er op de vogels die daar zweven.…
hoe mijn stap ook kwijnt
in wallen aarde opgeworpen
door ijdele hoop zijn de dagen
korter dan de golven die de bodem
doen bewegen, niets is mijn vlucht nog waard
nu tentakels van vluchtig gas mij omarmen
me beklemmen tot mijn dood zich waardevol
laat omhelzen, mineurs en valkeniers hoed
u voor dit spel, het breekbare wordt
heldhaftig…
op de grote roofvogelshow
bewoog de bazin
met haar vingers
zwart in het kleed
druk heen en weer
naar de europese oehoe
naar ze zei vier kilo
om zich in haar handschoen
betaald te laten hakken
voor gasten
die plaatjes schoten
mooi dat die reus
zich niet liet uitdagen
hij gaf me een knipoog
zij werd toen echt boos
met blote hand…
scheerden ze
langs je kruin
of scheiding in je haar
Een valk, sperwer,
uil en arend
streken neer
op de uitgestoken hand
van 'n valkenier gedragen
om beurten
met dode kuikentjes
beloond
als ze
-na hun vlucht-
op z'n handschoen
ons werden getoond.…