'
Wij gaan takken planten met Pasen
wortelende krullende wilgentakken
die zich verankeren met onze aarde
om tot heuse bomen uit te groeien
die met alle jaargetijden meedoen
maar het mooist zijn in de lente
met die lieve zachte groene blaadjes!…
stille zomeravond in blauw en goud, een paar scherpe wolken,
ik luister naar het vioolconcert in E minor van Mendelssohn,
en laat me verleiden, molto vivace, onder het strelen van
de snaren door onze formidabele Janine, molto appassionato,
muziek vult de oneindige ruimte tussen god, die niet bestaat
en mijn ziel, die machteloos poogt zich te verankeren…
generaties heen
betrokken bij jou is en blijft
als jij naar eigen stem luisterend
gewoon en bijzonder tegelijkertijd
ook voor nieuwe lichtingen weer
een medemens wezen mag
dat in de keten van generaties
jij het masqué mag ontmaskeren
van tumult en nutteloze chaos
om als vlambloem van genegenheid
de brug van toen via nu naar morgen
te verankeren…
Blind is zijn verankering,
Sprakeloos zijn staan
En zo scheidt hij droog
Ons beiden.
Jij, voorover leunend,
Schaaft je aan het ruwe oppervlak …
Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen
Maar de muur verstaat zijn vak.
De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen.…
Voor wat gebeurt aan weerszijden heeft de muur geen oog,
blind is zijn verankering sprakeloos zijn staan
en zo scheidt hij droog ons beiden.
Jij, voorover leunend, schaaft je aan het ruwe oppervlak.
Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen
maar de muur verstaat zijn vak.
De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen.…
128
Bezig met laden