egocentrisch beproeft,
bekoelt in deze barre tijden
angstig van onder het stof gehaald,
aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek,
gedood, omdat mysterie in waarheid leefde
armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig
engelachtige geesten voeden het universum,
ze herkennen altruïstisch vergeten niet,
kunnen ons zwijgend verdriet niet helpen,
onze verzegelde…
Jij hebt mij verzegeld
Mijn ziel onrustig,
jaagt haar eigen hartstochten na.
Zo drijf ik van Je weg.
De vrijheid die Jij me geeft is onmetelijk
Jouw liefde een mens teveel.
Jouw trouw eeuwig.
Mijn geschiedenis, mijn toekomst.
Ze begon toen Jij sprak: “Licht”.
Licht dat zich niet laat doven.…
God had zelf notabene
nu zijn koninkrijk verzegeld
en verlaten voor een bankje
van het winterpaviljoen
waar hij kon omzien naar de mensen
die zijn wintertuin bekleedden
vol met glinsterende paarden
die hun glans hadden verkregen
van de draaimolens die draaiden
als een spinnewiel bij nacht
voorbij een toverlint van lichtjes
in de sneeuwgeworden…
222
Bezig met laden