Alle inzendingen over verzegeld

Zintuigen verbindt terwijl mijn traanvocht schittert door gebroken glas waar je glanzend gezicht leeft en je vertrouwen meer straalt Breekbaar verzegeld voel ik je fluwelen huid en ruik je parfum proef fruitige lippenstift en zie je intense lach.…

alleen wij kennen die vergulden momenten waarin de waarheid spreekt in alle eenvoud het lijkt op een uitzondering, tijdens een eeuwige lente waarin liefde haar verbindend licht ontvouwt en jij spreekt de woorden, die nimmer vergaan die door de hemel blijken te worden verzegeld maar wel, precies op tijd, op aardse wijze geregeld zo mag er voor…

Laten we het afsluiten In stijl en voor het leven Op alle vragen lang en kort Een antwoord op gegeven Laten we het afsluiten Voorgoed na al die jaren Gesloten en verzegeld Om netjes te bewaren Laten we het afsluiten Kom, doe het toch maar even Ik wil rust in mijn hoofd En het een plekje kunnen geven Laten we het afsluiten Want het…

soms is er een kwade geest een mens tussen wollen beesten hij sluipt in haar schedel het verweer verzegeld tot in de schoot dag na dagen vreet hij dit en dat, in korte en lange vonken tot hij volgevreten is met bloemetjes shirten en weggezakte vruchtbaarheid hij kent de weg, doet ramen en deuren dicht, in haar hoofd op tafel niets…

Ze droeg haar kleren als een brief met kaarsvet verzegeld wachtend op de lezer het oog dat haar maten raadt Ze pruilt in dure stoffen naadloos sluitend om de leest met opgeheven pink Zij toont wat getuite lippen niet lossen willen Ze waant zich heel wat het bont van de hermelijn als een cobra rond haar hals In haar hoed zit de…

mij, dan ben ik blij je nodig als water en lucht, je bent mijn eigenste ziel stem zo fluweelzacht wiegt me veilig in slaap, hemels mijn omfloerste ogen kussen je rein gezicht we zijn onze adem en scheppen de kosmos de weidse natuur danst op de kadans onzer harten het universum glundert om al dat moois al is het broos een heilige vriendschap verzegeld…

In  de nare tombe van het bestaan waar mufte heerst en van de nijd het kwaad verzegeld met de letters van de waan, geketend aan de regels van de haat, komt plots weer leven vrij.…

Spottend loopt ze met lange laarsen -in leer met lak verzegeld- -elke man met zwak ontregeld- Langdurig haar schoonheid verbazen Elke stap zacht de hakjes klikkend -met een rokje strak gevouwen- -zwoel de lippen gepruilt gehouden- Verbazing werkt licht verstikkend Haar ogen die subtiel de lust smeken -een verbeelding zo uiterlijk mooi-…

Mijn mond wordt verzegeld. Mijn weg voert naar het schavot. Zie de woorden bungelen Aan een zijden draad. Slechts een enkele vezel Scheidt de weg tussen goed en kwaad. Wie zal mij wijzen? Wie geeft mij raad? Als de rede voorbij is en de wijsheid te laat. Mijn opstand van woorden Bezegelt mijn droevig lot.…

Heeft visemmers vol traan getild Het wist niet beter dan dat boeien In zee met wind en golven stoeien Het wist niet wat het was; een schild Het werd door dominees bedild Die bleven kortwieken en snoeien Zij, één met duinroos en met meeuw Liep eenzaam langs de havenkade Zich niet bewust van alle schade Zij voelde elke stille schreeuw Verzegeld…

Een eenzame eend in Eemnes dronk op nieuwjaar zijn twintigste fles en ook die ging verzegeld te water met 'aan vinder' als naam en adres en de wens: 'welkom vroeger of later in dit gastvrije tweeduizendzes'; toen een postduif toevallig passeerde en hem aansprak met "bonjour, Tristesse als je kerstpost voldoende frankeerde was je drankgebruik…

afgebrokkeld vreet elke minuut zich vast in de aarde grijze sporen stijgen weerloos tot stuurloze, ontwortelde kreten in een effen blik vol regenslag uitgeteerde wangen kronkelen in vergane dromen schuren langs meedogenloze bomen wanneer tussen morgen en avond de dood waait in verzegelde ogen en zich opsluit in een droge mond…

gewicht en zwaar gemoed dat omhelst het hart zo dicht dat het welhaast stikken moet verder dan de einder gaat dit niet stiller dan zwijgen zonder woord met ruimteloze aarde in het verschiet in een zucht door niemand gehoord verder van huis door asbreuk en onbalans een steen die van de rots is vervreemd alle pogingen maken weinig kans verzegelde…

Die besloten wel en verzegelde fontein. Agnes met het lammetje. Ik heb al een minnaar, zei ze, zo mooi dat zelfs zon en maan hem bewonderen. Hoog boven haar groeve schittert zij nu in duizend steentjes uitgelegd: een hemels wezen. Van de weeromstuit doemt Dolores op met haar lange losse haren en Florentijnse borsten.…

Onzichtbaar vaar je mij tegemoet op mijn eenzame tocht langs wijde oceanen van de grenzeloze tijd, onhoorbaar dringt je wezen door tot mijn intiemste luisterpost, je kent mijn wegen, die je ontcijferd en gelezen hebt, vaak gezwegen, omring je mij, ik adem met een brok van afscheid in mij keel, ik zal huilen als mijn lot mijn kist verzegeld…

bij de haard Mijn zware laarzen staan recht en mijn rug rammelt nog Ik ben een handlanger ik verleg de grenzen van de verliefde dames en de rijke heren Paardenmoppen laat ik achter de geur van freesia's neem ik mee Het water in de emmer klotst als hunkerende liefde Ik reis niet alleen We zijn bewapend De papieren zijn kostbaar Verzegelde…

Voor een opmaat verzegelde kamer. Speelt onze symfonie de droom waar. Mijn pen dirigeert de eeuwigheid. Een openstaand hart vol euforie bonzend achter een laagje huid. Hartstocht die in de kamer schuilt.…

de liefde is reeds lang vervlogen verjaagd door heftig zwart, heeft stil de wijk genomen naar een diepe donkere kast verzegeld en op slot gedaan stil ligt het in een hoek, wat geweest is voorbij grijs kleurt het levensdoek de nachten: donker, bevreesd, wijl er geen hoop meer is, geen liefde wordt verwacht...…

Liefde in alle vormen, in het hart gebrand en verzegeld Heel erge, diepe pijn heeft alles ontregeld. Dat grote en tedere bed werd een folterplaats 't Geborgen nest werd een droeve kuil, ondermaats. De bios, een puik etentje, een drankje bij kaarslicht Nu brult de TV, je kleeft aan je PC, je hart is dicht.…

ik mocht je huis betreden de gang was donkerlang je kamer was een lach en in je ogen zag ik alle kleuren van het bloemetjesbehang je lippen kusten uitzicht op een verre horizon die pijlsnel nader zwom toen zwoele blikken liefde vroegen zonder schikken ik opende in diepte die de tijd verzegeld had jouw overgave maakte passie los…

Gehurkt in een dode hoek verstop ik me Ze lijkt aan de trapleuning vastgelijmd Haar lippen als met bijenwas verzegeld Kloven van de droogte En net daar Aan haar stramme voeten Lagen vergeelde najaarswensen In snippers rondgestrooid Waarom kwam ze daar?…

als een zee van glas met vuur vermengd, wilde ik bloemen van schouders kussen terwijl onze monden verzegeld waren en alle ogen schuchter keken, en zonder liefde rood openbloeiden om duidelijk te zien wat pure liefde was, terwijl de zee van vlammend vuur ontredderd een omheining was.…

Ik zie je in het maanlicht staan Ik kijk omhoog naar de sterren en in mijn hoofd de vurige wens: Laat deze nacht voor altijd rekken Ik kijk naar jou en weet dat ik van jou hou Mijn handen zoeken die van jou Ik raak je zacht en strelend aan Deze belofte is verzegeld nu. Deze herinnering blijft eeuwig staan.…

Schaam je gelogen zinnen in dieprood Beeldvorming van jouw hallucinatie Draag mijn dromen naar niemandsland Wees stil ontzie je verzegelde lippen Kijk niet in je verblindende tweestrijd Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden…

manen van de leeuw ze dansen wankel in hun legerbroek gevlekte veteraan, nazaat van de slaaf die hurkt tussen het suikerriet hij wist de prikkel, de zilte druppel met een eeltige vingertop uit het vlies de spons die schuilt in een ooghoek zo sust hij zijn heimwee luistert naar het gebod gebeiteld in de stenen tafel het ligt in de verzegelde…

van al wat was paars gekleurd het zonnevuur de open schaal vol bittere as de lans doorboort het pentagram haar mantelschelp is week en zacht de levensschenkster leeg en lam verliest haar toegewijde kracht bipolair in eigen kosmos de lingam wordt zijn eigen kruis Wodan hakt zich uit de grot los torenhoog troont nu zijn thuis diep verzegeld…

manke jaren onder het dons dat hem scheidt van de toekomst die in beleving zwijgt voor oren zonder een thuis een warme regenwind vliedt langs het open raam en hapt rake stukken leven van het verlies dat nog niet is geteld, het bindt de hoop aan het geknaag dat in het duister de weg verspert lange verbintenissen die in akten staan verzegeld…

de prins wiens hart verzegeld is voor gepassioneerde nachten. eens zal hij de pijn moeten dragen van de Liefde die voor hem ontoegankelijk bleek door vastgezette regels in denken en wetten van de chaos van zijn eigen huis! **en in de badkamer vierde hij zijn liefde voor de prinses in de verte.**…

Wij zijn van Boys 'R' Us, de rasverhuizers Wij dragen op plateaus van a naar b Fauteuils op hondjes en een canapé Wij nemen mits verzegeld alles mee Mobiele kasten bedden meubilair Tienduizend boeken in bananendozen Chinese vazen zonder plastic rozen De hele mikmak handlen wij with care Een mountainbike een kleine molshoopfiets…

Toen zijn lange vingers gleden langs de kringen van het leven om te vegen van het stof dat werd verzegeld met de tijd was het de weerwil van de wolf die zijn vijand was gebleken en het uur had toegekeken van zijn onbezonnenheid De lente tikte hem voorbij nog als een warme voorjaarsregen tegen vensters van genoegen die hij dichtsloeg toen…