Netgedichten

netgedicht (nr. 34.497):

- Zee van vlammend Vuur -

Laat het je edele wil zijn
om mij onverschillig
om schone doorzichtige tuinen te leiden

door brandende zeeën van storm, van vuur
om de hoogste bergen te beklimmen
hoog boven de wolken..
valt de abstracte vervreemdingsmuur

uitzinnig van eindeloze vreugde,
zou ik willen hopen, met elke slag van mijn hart
het geluk beproeven, ongetemd
dat onuitgesproken vanzelfsprekend was..

als een zee van glas met vuur vermengd,
wilde ik bloemen van schouders kussen
terwijl onze monden verzegeld waren

en alle ogen schuchter keken,
en zonder liefde rood openbloeiden
om duidelijk te zien wat pure liefde was,
terwijl de zee van vlammend vuur
ontredderd een omheining was.