Altijd elders
Vandaag moet ik aan Agnes denken.
Die besloten wel en verzegelde fontein.
Agnes met het lammetje.
Ik heb al een minnaar, zei ze,
zo mooi dat zelfs zon en maan
hem bewonderen.
Hoog boven haar groeve
schittert zij nu in duizend steentjes
uitgelegd: een hemels wezen.
Van de weeromstuit doemt Dolores op
met haar lange losse haren
en Florentijnse borsten.
Noordenwind en Zuidenwind
ontwaken en een geur van specerijen
waait het schip in.
Zij danst de sterren van de hemel.
Een open boek is zij, een open hof,
en in de crypt haar smarten.
Geplaatst in de categorie: liefde