Alle inzendingen over voerman

Dichten brengt mij dichterbij de dingen, die ik voel want meer nog dan ik zeggen kan is schrijven wat ik bedoel... de woorden... wandelen met mij nooit verder en veel dichterbij mijn hart en in mijn hoofd laten zij zich vinden in hun eigen stralend licht dat nooit wordt gedoofd...…

Een zorgeloos jong leven. Alleen overgebleven dit alleen al is een ramp Hoe moet zo'n leven verder met die vreselijke herinnering? Ik denk dat het niet meer kan. Hij zal het nooit meer vergeten zijn leven lang. En moet er mee leren leven omdat het niet anders kan.…

De schemering draagt de zwaarte van de nacht met zich mee stemmen roepen, vergeten namen uit het hart van oude bomen en ik val als een ster in de spiegel van de zee naar de bodem van een diep en donker dromen... waar oude wonden helen, verzonken herinneringen eenzaam wachten...op het licht voor jaren bedolven onder water,zout en…

Een veulen geboren in de wei. Zijn moeder trots en liefdevol erbij. Het veulen staat daar nog trillend en wankelend op zijn lange benen. Stil en ontroerd, ga ik weer henen.…

Ik wandel door dagen van vroeger laat kleurt de zon de avond rood licht klimt in huizen van straten stroomt uit ramen in een stad waar ik eens iets moois gevonden had maar ik raakte het kwijt en weet nu niet meer wat... mijn zintuigen vangen geuren en geluiden uit een verloren tijd ik droom alles terug, liggend tussen bloemen in het…

Een trotse zwaan glijdt door de gracht. Met een smett'loos witte verenpracht. Plots scheen hij zich te bedenken om wat aandacht aan zichzelf te schenken. Ging met zijn snavel flink te keer. Verloor daarbij een witte veer. Door het geklater, vormden zich kringen om hem heen in 't water. Nadat de poetsbeurt was volbracht, zwom hij weer verder…

Ik had iets willen zeggen wat jij verkeerd verstond toen jouw woorden vielen buiten zinnen...op de grond langzaam raap ik de scherven bijeen van wat ik dacht dat er was maar misschien dat het nooit bestond het leven valt niet in rechte banen, want alleen en in tranen, schrijf ik op de beslagen ramen waarachter jij verdween waarom…

lichtvoetig treed zij voor het voetlicht danst zichzelf tot gevleugelde zwaan reikhalzend vliegt zij voorbij de werkelijkheid en waan van dit aardse bestaan alle ogen, op haar gericht tot het doek valt en zij eenzaam huiswaarts gaat in een nacht zonder licht thuis toont de spiegel haar vermoeide gezicht de weegschaal kroont haar tot…

zij is eenzaam in de ware betekenis van dat woord pratend in zichzelf, verwacht zij geen antwoord want wie hoort haar in de kamers waar zij leeft, omringd door bloemen die niemand meer geeft? er klinkt een schreeuw om aandacht zonder geluid wanneer zij deuren en ramen sluit snakkend naar lucht, op zoek naar het licht liever…

Vroeger is een huis waar ik later wakker wordt gefilterd zonlicht laat kleine stofjes dansen in kleuren van glas... en ik voel mij weer thuis een zachte bries van herinnering blaast nieuw leven in de leegte waar ik woorden vind uit de tijd van het kind in de tuin... op het zuiden strooi ik ze uit op de wind een…

Ik loop door het bos. De wind ruist door de bomen die staan in een dichte rij te dromen. 'k Ga er stil aan voorbij en luister naar hun gefluister. De bladeren ritselen. Ik wou dat ik ze kon verstaan. Maar kan er toch alleen maar naar gissen. Misschien zijn't verhalen van hun belevenissen.…

Ben op ademhalen na stil en denk aan mijn problemen die me geen rust geven. Dat ik wel anders wil maar niet anders kan. Wat zou ik weer graag zorgeloos zijn, zoals een kind die de dag begint, zonder gevoelens van verdriet en pijn.…

Dwalend door het land met prachtige uitzichten van wolkenpartijen. Genietend loop ik hier langs Hopend dat dit moment nooit zal eindigen. Maar die sfeer gaat weer voorbij. En het leven vraagt om weer gewoon verder te gaan.…

Een roos nog in de knop. De natuur wacht stil.... tot hij zich langzaam ontvouwt en stralend open gaat! Het is een wonder op zich....…

Mijn schat, Wat was je apart klom over het dak keek uit in de goot over de straat en wachtte me op tot ik weer kwam Je was aan komen lopen in onze tuin zo klein was je nog een kitten kon je niet laten gaan kreeg bij ons je bestaan 'k heb van je gehouden zoveel! maar je bent er niet meer.. en dat doet zo zeer! Ik mis je!…

Op een zonnige dag zit ik in de tuin op het terras en sluit mijn ogen. Ik hoor de vogels zingen in de bomen. 't Is een prachtig gezang om te horen! Alles klinkt door elkaar duiven, merels, mussen kan hier naar luisteren, uren! en ondertussen denk ik, kon dit moment altijd maar voortduren!…

Terug verlangend naar een tuin van vroeger vol met rozen in verschillende kleuren. Die heerlijk geurden! Ik zou daar nog een keer willen vertoeven om daar die sfeer weer opnieuw te proeven... Die tuin zal wel niet meer bestaan want er zijn al jaren voorbij gegaan....…

De dag is weer voorbij en de nacht is gekomen. Buiten staan de bomen te dromen. ze fluisteren toch nog zacht: "Ik wens je een goede nacht. 'k ben zelf niet bij machte... De wens is de vader van de gedachte....!"…

Geniet in je leven en pluk de dag! Dat geen zorgen voor morgen je plagen mag. Alles van de zonnige kant bekijken. Dat zal je vreugde geven en ga je het leven anders beleven!…

Al vele jaren samen lief en leed gedeeld in voor- en tegenspoed. Niet altijd de dag blij begroet.... Maar toch samen doorgegaan want de liefde bleef bestaan hoop dat we nog jaren samen verder mogen gaan!…

Stil staar ik voor me heen en denk aan alle leed en pijn kon iedereen maar gelukkig zijn. Een wereld zonder zorgen. Dat is mijn grootste wens voor ieder mens. dat al het leed zal verdwijnen. Maar we mogen een volmaakte wereld verwachten. Dat houd ik in mijn gedachten!…

Een bij zat op een bloem en zoog de honing. Hij dacht:"Dat breng ik naar mijn woning! En vloog weer heen nam nog een aantal bloemen mee.... En was daarmee tevree. Ging weg weer van de bloemen... Ik hoorde hem tevreden zoemen.…

Het is een late zomeravond 't Is bijna nacht.... 'k geniet nog even van die rust Zit buiten en hoor geen vogels meer fluiten het is tastbaar stil de sterren stralen zacht.... Het is een rustgevende sfeer. Verlang verder niets meer dan dit moment. En wens dat deze stille uren nog even voort kunnen duren....…

Een korenveld versiert met korenbloemen Prachtig blauw! Het veld kleurt als goud in de zon.... Ik sta aan de rand en kijk ernaar.... Pak m'n camera en kan het niet laten, van die sfeer een foto te maken. Ik blijf nog even staan, om daarna weer verder te gaan.....…

Ik laat m'n tranen eind'lijk gaan. Kan ze niet meer tegenhouden. Had ze opgespaard al tijden ik wil niet langer lijden... 't Verdriet moet ik even kwijt en weet dat huilen mij bevrijdt. Om weer verder te kunnen gaan... Ik wil er echt weer tegenaan!…

Een droomvlucht terug naar dagen die eens oneindig voor mij lagen bracht een glimlach en geluk kwam mij dansend tegemoet een witte veer dwarrelde langzaam neer als stille engelen-groet en tekende vleugels op schelpen uit de diepte van de zee, ik droeg ze naar het licht ze vlogen...met mij mee los van de grond waar ik in…

Wie kent de bitterzoete pijn in stilte vergeten, het vage weten niet meer hier te kunnen zijn waar elke dag opnieuw begint in zachte hemel-kleuren alsof je dansend dromen omarmde dwars door avondrood heen verloren in de nacht , alleen jezelf pas terug vond in een schaduw-leven achter verborgen schemer-deuren waar je voor heel…

De natuur staat in volle bloei! Bomen en bloemen... Teveel om op te noemen. Een stille kracht doet alles open bloeien... Gods schepping is een wonder!…

Een wesp in een glas fris. Ik vis hem eruit en kijk hoe het met hem is. Hij poetst met zijn pootjes over z'n hele lijf en gaat een eindje lopen. Ik blijf toch hopen dat hij weer gaat vliegen de vrijheid in..... Wat een avontuur voor dit dier! Maar 't was gelukkig niet van lange duur... Ik gun hem toch zijn leven. Al kan hij rake steken…

Wie met de zon danst als een kind in zomers die als bladeren verwaaien kan verdwalen op de wind tot aan het graf van een winterse dood zal ik de mantel van herfstvlinders dragen met vleugel-ogen zonder vragen mijn schaduw vooruitwerpen in de tijd waar ik het licht kan vangen dat paden plaveid om rozen te kweken want geuren worden…