Het vallen van sterren

Wie kent de
bitterzoete pijn
in stilte vergeten,
het vage weten
niet meer hier te kunnen zijn
waar elke dag opnieuw begint
in zachte hemel-kleuren

alsof je dansend
dromen omarmde
dwars door avondrood heen
verloren in de nacht , alleen
jezelf pas terug vond
in een schaduw-leven
achter verborgen schemer-deuren
waar je voor heel even
zichtbaar kon zijn

het vallen van sterren
kan niemand horen
we zien ze alleen niet meer staan
mijn ogen zijn dat zicht verloren
maar soms raakt het hart
een herinnering aan

in zachte hemel-kleuren
uit het oneindig lichte bestaan
wordt dan een dag opnieuw geboren

filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 38 stemmen 679