Alle inzendingen over vroegtijdig

Een hond en zijn baas; Het lijkt haast wel dwaas Dat als alle leed van de Wereld de baas lijkt te deren, En er niets meer van het leven Lijkt te leren; en de destructieve Drang overheerst vroegtijdig te Willen sterven; er nog slechts een Vriendschap rest die men elders niet kan verwerven.…

je vraagt je af komen we nog vroegtijdig bij zinnen of staan we bijna weer bij af en moeten we helemaal opnieuw beginnen…

verkassen tussen pijn en een ingebeelde Schaamte, nu zou ik in graagte Willen sterven, de bewegenloosheid Ervaren met als anker de pijn klaren Uit die diepe trog die het leven wordt Genoemd, mijn silhouet is niet de Waard van de herberg maar de wachter Die de toren van Babel verslaat In bouwkunde en desondanks toch Open staan voor vroegtijdige…

Dus werd zijn leven In dertig na Christus vroegtijdig verkort. Verbazend snel liet hij van zich horen: Hij zou al kind zijn als embryo, Al twaalf op z’n vijfde, al God als mens – Hemel! – al levend vóor z’n geboorte. Die zeven jaar lijken voorgoed verloren: Belijders volgen, van feiten geen weet, Hun lijder op veilige afstand.…

de weg werd smal, smaller bijna vroegtijdig eindig! En ik stond weer op telkens voor dat éne zicht: nieuw licht in een gedicht. Ik wist niet waar ik aan begon, ik wist niet wat ik deed, maar dit leek het begin...…

De bonden zeggen dat de mensen boos zijn Ze willen strijd vanwege de malaise Ik zie geen woede, maar een polonaise Met bier en broodjes knakworst, een festijn En Wouter Bos, ons socialistisch baken Vraagt ons met klem om het verzet te staken…

Een slangenkuil is Harbers’ erfenis Zal zij al snel verlangen naar haar Kamer? Waar zij zo zwierig zwaaide met heur hamer Nu is haar toekomst uiterst ongewis De grote vraag straks aan ons aller Ankie: O beste Ankie, jank je niet of jankie?…

" Also sprach der Wolfgang von Ludwig Die terug moest naar Bonn aan de Rijn Maar na Mozarts vroegtijdige dood Keerde Ludwig naar Haydn in Wenen Wat zei Joseph Haydn van Ludwig, Van de toonmeester zelf en als mens?…

De dichtkunst sleurt zich voort langs afgewezen paden diens woorden ongehoord met afkeur volgeladen Een liefde die verdween de wanklank is gebleven verstoten door het steen bedierf het al het leven. Geen sterveling begreep de schoonheid van het lied waaraan men zich vergreep deed liefst die taal teniet. Men achtte niet…

trouwden jong Dol verliefd Hij droeg haar op handen Zij was net zo dol op hem Als hij op haar Hun huwelijk werd gezegend Met drie fijne kinderen Jaren van geluk Af en toe wat kleine donkere wolkjes Maar die losten op Tot het noodlot toesloeg Sluipend, ja dat wel Ze werd wat vergeetachtig Het werd niet zo snel erkend Zeker niet herkend Vroegtijdige…

er was eens een oude beuk stond helemaal alleen aan de waterkant met zijn soortgenoten op grote afstand voelde hij zich zo eenzaam, vond dit niet erg leuk hij klaagde van 's morgens vroeg tot 's avonds laat nu de herfst kwam vroegtijdig in het land ook dit vond hij niet geweldig plezant hield niet zo van dit overgangsklimaat…

Leer ook de geslachten, mijn leerling, vroegtijdig: de vrouwen zijn vrouwelijk, maar wijf is onzijdig. Zeg: naaister, maar schilderster moet je niet zegge, ook niet koninges of dievin of vriendegge. Je zult al wel weten—ik hoop, dat je 't wist, dat je heden zult eten, maar gisteren niet ist.…