de zon speelt
spiegelt zich trots
in watergolven
zeilen tekenen de horizon
een windvlaag, een bewegen
het bootje gaat overstag
rode pompeblêden
sieren het blauw en wit
de Friese vlag
ik lach mijn zorgen
de vreugde tegemoet
net als de visser
die een goede vangst doet
nu is veel dichterbij
in dobberend geklater
geen pijn bij een…
ik weet door
de kleuren van
je ogen dat jij
bestaat omdat ik
de combinaties
maak die met mijn
gedachten spelen
haren zijn kort
krullend of
watergolven
het strand en
de zee in het
blond van duinen
en stralende zon
ik hoef geen
emoties aan je lach
toe te voegen
innemend en
charmant zijn
altijd jouw grootste
troeven geweest…
De dames onder hun kappen
Zitten er adem te happen
Met hun hoofden bedolven
Na het wassen en watergolven
Nu komen de tongen los
Je ziet het aan de rode blos
Hier ben je in vergeten tijd
Van warmte en intimiteit
In het paleis van kort geluk
Met de weggevallen druk
Zie je warme stranden
En koesterende mannenhanden
Nog een lotion mevrouw…
Wassen en watergolven
zegt haar grote zus
na twee knipbewegingen
blikt in de spiegel
een heel ander kind
met kloppend
hartje volgt ze elke
handeling
de bruin
gegolfde bundeltjes
niet uit het oog verliezend
met dansend korte haartjes
verlaat ze kijkend naar haar zus
de stadse kapperszaak
het plastic kokertje
trots in haar hand geklemd…
schone eenzaamheid
waterruimte
die het al omvat
grijzende adem
blauw getinte zee
in zilverlamee
vlakke zachte golven
van winden ontdolven
luchtende ruimte
oogstrelende zichter
zoute geur berichten
ploegen watergolven aarde
bewegingen rollend
verglijdt de strijd
in ontheemde tijd
horizonten water voelend
reinigende…
222
Bezig met laden