Alle inzendingen over weggevlogen

De nacht nog amper weggevlogen, wek jij mij zonder mededogen om met jouw stroom lauwwarme stralen mij wéér zo vroeg uit bed te halen Mijn lichaam voelt zwaar, ik zucht en gaap, ik aarzel tussen wakker en slaap, doch jij maant mij kalm en tevreden na het douchen snel aan te kleden Heel mild werp jij je gouden licht direct op mijn gepoetst…

het raam spiedend gekeken Opeens plofte links van mij iets van blauw tegen de ruit een tweede pimpelmees de nek gebogen lag hulpeloos in de radiator groef Ook deze in mijn hand gedaan met tederheid tot leven gewekt naar het balkon gebracht de deur zorgvuldig dicht gesloten door ons zeker een half uur gewacht tot zij beide zijn weggevlogen…

Jouw reis is inmiddels begonnen en jij heb hem dubbel en dwars verdiend jij gaf jezelf met alle liefde gewonnen en daar ging je, mijn allerbeste vriend Voor altijd draag ik jou met mij mee elke dag kijk ik in jouw trouwe ogen onafscheidelijk waren wij met z'n twee maar na 14 prachtige jaren ben je weggevlogen Ik…

plek waar ik jou achter liet Daar kan ik nooit meer komen Onherkenbaar nu Ook geen gevoel Geen traan kan ik nog laten Vol weemoed In gedachten soms Zie ik mij met jou praten Wij kussen en wij vrijen weer Vol hartstocht op de grond Maar dan… De dag vol van verdriet De dag dat men jou vond Jij lag zo stil Een triest gezicht Jouw leven weggevlogen…

de wereld gaat door, maar de rede om te leven is weggevlogen voor mij. ik zit thuis te denken. wat zou de minst pijnlijke manier zijn? wie zal me missen? wat zullen anderen doen? huilen, blij zijn? ik wil weg, weg van alles.…

nu ik zojuist mijn geest heb weggegeven doch de inhoud nog niet leeg is geniet ik nietszeggend in de tuinstoel met half gesloten ogen alleen mijn geest spreekt spontaan naar hen die mij het liefst zagen gaan denk niet dat ik bang was voor het leven want dan heb je ‘t mis wel voel ik vreemde trekken op mijn smoel maar ben heel tevreden weggevlogen…

Als ik ben weggevlogen, en mijn vlinderleven is eens af, haal dan kracht uit al die kusjes, die ik jou als vlinder gaf.…

...Ik kan niet langer vechten Niet leven voor een schim Ik wil je graag omhelzen Maar een schaduw is niet lief Een glimp van jou is minder nog dan ik... ...Het is allang voorbij Jouw liefde weggevlogen Maar ik ben blijven smachten Verlangend naar verlangen Viel ik door het licht De nacht is wat me rest Hier aan het einde Of het begin?…

Ik maakte nog een foto van de geel-gouden letters en het open raam daarboven, mijn vader was daar allang uit weggevlogen.…

na lang en zwaar zo uitgeblust in schemerige schijn geslapen word ik door wimpers heen gekust om uit mijn schuilplaats te ontwaken mijn prins de witte vogel vliegt onwennig sla ook ik mijn vleugels uit ik ben niet bang - hoor ik - wetend dat je liegt en ik klap-lieg met je mee ertussenuit de uil is weggevlogen verlamd blijf ik in ons gevangen…

Als op de terugweg geen signalen meer worden ontvangen van woorden die verdwaald zijn in het geheugenpaleis, weggevlogen of meegestroomd met andere rivier maar ook van opgeslagen herinneringen zo dichtbij en toch op grote afstand hun scherpte en detail verliezen; een wissen nabij.…

Als op de terugweg geen signalen meer worden ontvangen van woorden die verdwaald zijn in het geheugenpaleis, weggevlogen of meegestroomd met andere rivier maar ook van opgeslagen herinneringen zo dichtbij en toch op grote afstand hun scherpte en detail verliezen; een wissen nabij.…

Paddenstoelenpracht een lichaam met teer hoedje elke herfst opnieuw Wanneer ik word meegedragen door de dynamische golvende lijnen van een zachte frisse wind die ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en trots scheert zij langs het lichaam van waar wilde haren nog niet zijn weggevlogen.…

Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist.…

Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist.…

Hoe ik word meegedragen door de krullende dynamische, golvende lijnen van een zachte frisse wind die ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en trots scheert zij langs mijn lichaam van waar de wilde haren nog niet zijn weggevlogen.…

slippendragers in voorbijgaan uit een duizendei geboren als de eerste keerkringvogels die hoog vlogen in de nacht veel hoger dan gespitste torens waar de tijd werd doorgeschoven Nimmer was hij uitgedanst en draaide hij rond ons ontzag liever droegen wij zijn piepzak op ons kromme rug gebogen voor wat kussen onderweg een vlinderstrikje weggevlogen…

tere vleugels spannen, na gedaantewisselingen In ontmaskering van alles, toch je masker afgedaan Jij bent ontdaan van wie jij was, een zijden jas om te bedwingen Heel de wereld aan je voeten om jouw vleugels uit te slaan Jij bent gegaan mijn vlinderlief, zoals ik zelf ben gegaan Met bonzend hart door koele nacht, gekropen uit wat openingen Weggevlogen…

En voordat je het weet, zijn ze weggevlogen, leiden ze hun eigen bestaan, ver weg van vandaag. Stil hoop je, dat het volgend jaar, naast mijn venster, op een nieuw jong echtpaar. J van Dijck © maart 2023 zie - luister: https://www.facebook.com/1523987563/videos/6016695888443763…