geweld van blauwe flitsen
rommelende donder in een kolkende hemel
ratelende echo's ontstellen het heidendom
zo bang gebogen en gebukt
onder het kerkedak banken vol zwart
als de vreeze die hen dagelijks omhult
nog steeds bang voor hemelse dreiging
stug volk van een schrale witte zandbodem
met paarse heide en donkere jeneverbessen
witte wieven…
Willende wieven, tussen wielen liggend, liegend.
De verwarde waard weegt bij de vale herberg hun waarden.
De bebaarde bard waagt op de kale berg zijn woorden.
Weer werd het weer woester. Waarden werden waziger: van Woerden, naar Wierden, naar Werden:
oostwaarts laverend in pek en veren,
varend op pikzwarte inkt.
Het harde hart stinkt.…
De daling van de zon had ingezet
Jong was de avond, doch meer avonturen
Zwoven voor hun geest en lonkten buiten
En boven het flanerende publiek Verrees een roze bloedstollende maan
Die 'n eind maakte aan markt op Hartjesdag
Er volgde 'n wilde vaart door witte wieven
Een spoor door plassen langs drassige grassen,
Een Moonlightserenade tussen…
506
Bezig met laden