zilver wilgenkatjes
toeven wit en glanzen
met donzig dansen
uit bruine jasjes
aan de kant
van het roestrood
waterlopen land
langs de velden
waar woorden
over mij vertelden
en diep frazelen
waar mijn stemming
ingetogen roert
waar grote
paardenhoofden
gebogen grazen
van gele resten
tussen lentegroen
waar ik…
Nieuwjaar
Met zomerse waarden
Vlinders zijn al startklaar
Bloemknoppen twijfelen in moeder aarde
De zon zal stralen
In het licht van het nieuwe jaar
Wilgenkatjes weten al snel het voorjaar te vertalen
En jij die de wereld nog slaperig aanstaart
Sneeuw is al tijden niet meer verschenen
De zon krijgt het steeds beter voor elkaar
Elfsteden…
De voeten wassen en de nagels knippen
vijlen en vervolgens nog verloren
in jouw zachtheid gaan, mezelf afvragen
of de krullen in je haren van nature zijn
als de wilgenkatjes in de bomen
die juichen en heen en weer bewegen.…
De wilgenkatjes met hun zoete geur,
verbergend het kleine vogelnestje
met eitjes als van porselein,
heel zachtgroen van kleur.
Onbegrijpelijk dat ik daar als kind mocht zijn.
Niet meer voor te stellen.
Maar niemand keek er om naar mij.
Ik was niet bang toen.
Ik wist toch niet waarvoor.
Alleen maar jong en blij.…
Ik dwaal nog verder over het pad
en vind de sloot met wilgenkatjes.
Ik wil mij in hun geur verliezen.
Hun stuifmeel doet me plots'ling niezen.
Ik heb het wel gezien,
het kleine vogelnestje.
Twee eitjes als van porselein.
Ik zal maar heel voorzichtig zijn.
Zouden er al bramen zijn?
Voorzichtig ga ik kijken.…