Alle inzendingen over wrâld

Sa faek ha ik dy warskôge dy ûtlein hoe't it wurket, hoe't de minsken wêze kinne op dizze grutte wrâld. Dou sjochst my nou oan, dyn eagen wiet fan triennen, fylst dy sa machteleas op dizze grutte wrâld.…

de wrâld is trochskinend gehiel opfallend feralterearre fan keunstmittigheit ferfaske yn al syn ieren ofholpen fan falske sentimenten slupe litte neat te hjerren yn in nei fourtbringsel Vertaling: Transparant de wereld is transparant totaal treffend ontdaan van kunstmatigheden ververst in alle aderen afgeholpen van valse sentimenten…

yn skier dampiche wietens de wrâld yn fûnkjelend jonge snie de tûn meigeand yn winterswidens fûgels bourtlik fermeitsjend yn har sang sykjend yn ut hôf fan no restich yn de krêft fan wyt vertaling: novembermist in de grauwe nevelvochten de wereld in tintel jonge sneeuw de tuin geplooid in winterpracht vogels speels vermakend in hun…

De wrâld krijt einefel op in dûnkere hûd en dêr’t earst de Stynske weet noch weau en rôp om sinne, steane no de stikels te riboskjen yn de kâlde, wiete grûn. De froast falt yn. It waar is wyt en de sinne wurdt hieltyd blider.…

skriuwers tramteare mei wurden yn in wrâld fan noed sichtber rypjend fan blom oant frucht ûtrinnend yn in fjild fan grien wurden kreakjend yn it wyte ljocht dwylsinnich optein wêryn myn minlike lêzers tsjûge binne fan in skeppende poëzij vertaling: schrijvers gepijnigd met woorden in een wereld van verantwoordelijkheid zichtbaar…

omearmje de wrâld fan it wurd yn in bûnsmaat fan skientme it libben yn in nei ljocht fan kwierichheit wêr rigels feroarje ferwachtings trochbrekke glierend op in weach fan it hjoeddeiske jou ta oan datjinge fan dyn spektrum en lit wurden boppe de mannichte útrize vertaling: schrijfkunst raakt ons wat raakt jou ?…

reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden derfoar.…

zich toe - de sterren herinneren zich ons als kikkers die eens bestonden -------------------*-------------------- de kopkes nei omheech út it donkerst fan de sleat middenmank de griene brij stegere wyt de kikkertsblom yn de spegel oan de loft de hynderbline nacht it tsjuster fan de dei mei inkeld springstjerren wylst de wrâld…

twa blaue joggers rinnen mei harren koppen tsjin de hurde wyn lâns de iere Wetterskipdyk, de grize wolken yn 'e loft lizzen as een winterflues oer dit tsjokke, griene lân se sjoggen op harren horloazje, dat eltse fiif sekonden piepet, en se witten, oe sa krekt, hoefolle tiid ferlern is en foarby, sûnder dat se eat sjoen hawwen, fan de wrâld…

moanne skimert har sulveren ljocht bylâns de grize fearen fan de wyn, de wyn dy't hieltiid jaget en skuort oan de tûken yn de bosk dou hearst no gjin sweltjes mear, net mear it súvere lûd fan een geal dy't sjongt en slacht en sjongt, deun by de rûge, giele ekers ik wyt net wat ik sizze moat, dou sjochst sa dôf, hast blyn, dou wolst de wrâld…