Netgedichten

netgedicht (nr. 53.912):

de nachtblinde dag

de kopjes naar omhoog
uit het donkerst van de sloot
middenin de groene brij
steigert wit de ranonkel

in de spiegel van de lucht
de paardenblinde nacht
het duister van de dag
met enkel springsterren

terwijl de wereld van het licht
uitbreekt in duizend kleuren
is de hemel zwart-wit en
lokt niets naar de dood

het licht heeft ons gevonden
- trekt het leven naar zich toe -
de sterren herinneren zich ons
als kikkers die eens bestonden

-------------------*--------------------

de kopkes nei omheech
út it donkerst fan de sleat
middenmank de griene brij
stegere wyt de kikkertsblom

yn de spegel oan de loft
de hynderbline nacht
it tsjuster fan de dei
mei inkeld springstjerren

wylst de wrâld fan it ljocht
útbrekt yn tûzen kleuren
is de himel swart-wyt en
lokket neat nei de dea

- libben lûkt oan dyjingen –
dy’t troch it ljocht fûn binne
harren heuge noch de stjerren
as kikkerts dy’t net mear besteane.