biografie: Miranda Mei
Miranda Mei is het pseudoniem waaronder Ruurdtsje de Haan [1961] haar Nederlandse gedichten publiceert.
In 2003 won ze de Dunya Poëzypriis van het multiculturele festival van Rotterdam en in 2005 mocht ze de Fedde Schurer-publieksprijs van de provincie Fryslân in ontvangst nemen voor haar debuutbundel Onaris.
Ze dicht meestal in het Fries over zaken die haar verwonderen en die dicht bij haar liggen.
Ze schrijft er een Nederlandse vertaling bij, zodat haar gedichten voor iedereen toegankelijk zijn.
Inzendingen van deze schrijver
36 resultaten.Kamp Moarre *
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 
237 ‘Hastû noch berneklean,’ frege se.
‘Nee, gelokkich net. Us bern binne al grut.’
Wat sucht ik dat faak. Suchten fan ferlichting,
suchten fan spyt, lyts wienen se lang lyn.
At harren hert kloppe tsjin myn wang
oan myn liif, rûn alle soarch út my wei,
gjin gewicht, nearne ferweecht ...
Het land lacht
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 448 It lân laket
Lamkes en geitsjes binne oars as eamelders,
se dûnsje it libben op it lân.
Se tinke net, se binne programearre
om te bûteljen, by de sleatskanten
del te gean, grinzen te ferkennen.
Eamelders kinne net oars as marsjeare
mei harren pakkelaazje op ‘e rêch
sette se g...
de hand van mijn moeder
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 473 .
de hân fan ús mem
.
Yn it lân fan memmes hannen
kin in bern noch bern wêze
sûnder de plichten of bannen
fan foarkomme of genêze
mei in mem kinst swalkje yn ‘t ferline
oan har hân de earste stapkes dwaan
har stim sil nea ferdwine
kinst har samar in boeketsje jaan
ik ...
Zacht zingend op weg
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 228 Sêft sjongend op ’en paad
Sêft sjongend gie ik op ’en paad,
al lichter wjukke it liet nei it
ferhaal fan in feilige haven.
Noch núnderje ik yn it hûs fan eartiids
foar him, dy't yn koele lekkens
syn lichem nei my útskoot,
it blomket blanke tederens.
Ik sjoch mei kleare lus...
Winter
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 407 Der is gjin ljocht, de dize waakset
op it lân en de mem fan de ierde rêst.
De wrâld krijt einefel op in dûnkere hûd en
dêr’t earst de Stynske weet noch weau en rôp
om sinne, steane no de stikels
te riboskjen yn de kâlde, wiete grûn.
De froast falt yn. It waar is wyt en de sinne...
de nachtblinde dag
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 224 de kopjes naar omhoog
uit het donkerst van de sloot
middenin de groene brij
steigert wit de ranonkel
in de spiegel van de lucht
de paardenblinde nacht
het duister van de dag
met enkel springsterren
terwijl de wereld van het licht
uitbreekt in duizend kleuren
is de hemel zwart-wit en
l...
Dat ons paradijs
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 374 Dat ús paradys
Ienris wiene wy yn it paradys mei in loft
fan blauwe dagen, wy dronken kokosmolke,
ieten ananassen, waarden drûnken fan de sinne
en it wetter dat blonk yn it lette ljocht
mar de himel dústere en de moanne hold ho,
sonk efter de bergen yn de dûnkermanesee
in krûk ...
Droomspel
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 390 Het deksel van de doos vouwt een wereld open;
een bord kijkt ons aan, één steen knipoogt en
een loper schuift door de drukte om een leeg vakje heen.
Een spel speel je niet alleen, ellebogen planten zich
in het pluche kleed, hoofden peinzen in palmen en
elke zet wordt vergezeld door de roo...
Dromen wij nog?
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 472 .
jij die zo vaak op mij
Frans, Spaans, Fries, priesters
en wat dies meer zij
blijft nu – ik voel je, man –
als een paal achter me staan
er is iets goed misgegaan:
alle tegenwerking ten spijt
clashte uit een zee van verwijt
een vis tegen mijn damwand aan
en veegde me van het...
het ging niet over …
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 479 it gong net oer …
ik bin de frou
mei de giele sjaal
it lange reade waaihier
de swarte beetle-cabriolet
ik haw myn hoed
en sinnebril ôf set
sjoch heechkroppich om my hinne
it is hjir wat keal
in ealjebij fersûpt
yn myn reade wyn – bleh
wyn fuort en o, wa wienen jo?
hmmmja, sil...
stadse dame
netgedicht
3.5 met 10 stemmen 801 Stedske dame
Sa kleve hjir de miggen oan jin skonken,
leit it frommis op heupen nei it lân te sjen.
In sinnebril falt út de útstrekte hân njonken
de sleatten dy’t ik fan it ljeppen ken.
Sy is wurch en har boarsten trilje oan de loften,
de nippels ynsliten fan waar en stive wyn.
...
Met blijdschap geven wij kennis...
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 1.864 Mei blidens litte wy witte...
der is in wachtsjen
der is ferwachting
in nij gesicht
de fracht is licht
de reis is swier
de komst in swicht
it berntsje lake
waard in gedicht
fan beleavjen
yn de eachjes mist
en yn de siken
in al sêfter stream
it waard beslist
wy witte it wi...
Liefde
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 853 Zo is mijn woestijn:
een stilte met het geluid
van een geweten
in de groene kathedraal
van de jeugd
had ik nog geen besef
maar nu ik ouder ben
klinkt de schoonheid
in het zuiver zijn
van wat is: de dood
heeft er geen thuisland en
de vreemdeling geen grenzen.
het glaasje op de valreep
netgedicht
2.7 met 7 stemmen 1.090 je had het niet moeten zeggen
met je ogen over de rand
van een vol glas rode wijn
ze knikkerden de pupillen
van links naar rechtsomkeert
de vraag rolde van je tong
naar het putje in het midden
waar hij stil bleef liggen
naast het mes op de tafel
ik heb nu te stellen met
een geval v...
Argus Panoptus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 807 Simmers is de blauwe man
master fan it griene fjild
de winter dreau him yn de stâl
alle jûnen rint er hinne dan,
en fynt plak yn it bynt
de frou dêr’t er fan hâldt
is him troch wat sy wit ûnttein
nin niich mear mei de kroan
gâns nachten bliuwe kâld
troch de griene dream fan hú...
Het jaar uitluiden
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 1.359 It âld jier útliede
De lêste dei fan it jier begjint moarns betiid
mei doffe bûnzen wekker út de sliep
wat beweecht de mannen?
De beammen begjinne al sa skielik te drippen
ryp glinstert foar it lêst yn de sinne
dy’t read oan de kime gluorket
it bosk wurdt ljochter, en dêr, oan d...
Zomer in Friesland
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 938 ik maak een verrukkelijke reis
naar gene zijde, heen en weer
in mijn hangmat van gevlochten leer
met een achteloos gemak
trek ik mij voort aan een tak
ik heb de zomer aan twee bomen
beweeg me tussen lust en dromen
stop de warmte onder mijn huid
en mijn oren vul ik met geluid
dat buitelt u...
nieuw leven
netgedicht
3.3 met 30 stemmen 5.016 hij stormt binnen
de eenzame buurman:
opa geworden.
Je leest een krant
rookt een pijp en wacht af.
Er wordt gebeld, je
knapt in gedachten
een lege kamer op
en je gaat foto's langs:
raad het gezicht.
Wakker worden is anders:
je wast je grijns,
haalt een schoon voornemen
uit de kast...
Honger in je pen
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 1.195 Honger yn de penne
ik sil ferhelje
fan de honger yn de penne
de kûgel dy't al útsjocht
nei eigen hichtepunten
at it each rekke wurdt
troch wat sa op elkoar liket
sjit er krúslings neist
hear de gongslach it hert
yn swarte inket rint
de smoarge grienskyn
de grûn skuort
fergrie...
Zij weten het
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 841 Sij witte it.
hy kin springe as in liuw,
slûpe as in gleone boarre,
him wrakselje út in aai,
beammen befrisselje en faaks
sels lôgje as in nije leafde
do soest him delhuffe kinne
mei ien poat,
of him fûl tebek sifelje,
ferdiggelje litte mei ien eachopslach,
of oprôlje as in slang...
Uit en thuis
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 977 Ik helje dy út it tsjuster
de gong is langernôch
foar in printeboek
fol swartweauwend hier
en libben guod
de man yn it kafee
dronk kofje en lies in krante
mynhear, sitte jo hjir wol teplak?
reizigje de wrâld oer
tink net om ‘e hûn
no’t de nachten lenge
bringt in bril útkomst
...
Stadswacht
netgedicht
2.9 met 14 stemmen 2.618 Ik bewandel deze stad
kijk van boven naar beneden
schuif voor geluiden uit.
Geen grijsgebreide muren
voor groene gapers.
Als ik nog eens
mijn hals wil strekken
komt hij me tegemoet
recht in zijn ogen
recht in mijn ogen.
Hier blijf ik hangen,
in zijn gevooisde geur.
Hij kijkt volmaa...
Euforie in Mei
netgedicht
2.9 met 44 stemmen 17.416 Verende passen
en gedachten
op een slingerweg
in jonge zomerwind
blaffen honden verte
maar deren niet
ik huppel dus
groet het groen en lila
met vurige harten
blaas geel paardebloemmeel
een epifanie van pluis
langs Pinksteren
in de late zon
zal ik dansen
Route 34
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.116 Rûte 34
Hoe djip moat it gean
it skriuwen fan de wurden
foardat se te ferstean binne
Hoefolle moat de boer siedzje
op it earme winterlân
dat der genôch te fretten is
Hoefier moatte fûgels fleane
nei frjemde fûle plakken
om kjeld út de fearren te foegjen
Hoefolle moat ik fan d...
Lyndraaiersgong
netgedicht
2.7 met 6 stemmen 863 Der stjert wat ôf by my
ik wit noch net wat it is
mar it baarnt, it blet, it barst
jûns wurdt it minder
wy gean hieltyd letter fan kant
it komt op en jout him del
en de dagen langje net oant better.
Ik bin yn ‘e lyndraaiersgong
en sis dy, ik krij mâl fel, want
it baarnt, it blet en...
Ik ben God
netgedicht
1.7 met 14 stemmen 1.445 Ik bin God
Ik bin God en ik bin ik
en no’t ik God bin
straf ik my, en op ‘e
nij en no’t ik my bin
tink ik it is wier dat ik
skuldich bin want ik haw
mysels makke doe’t ik God
wie en die mei mysels
sa’t ik woe. En ik tink
at it oan my leit, bin ik
altiten skuldich, of nea,
en...
Maitiid
netgedicht
2.2 met 6 stemmen 860 Hielendal neat mear dwaan
driuwe op it skerp fan
net witte wêr te hearren
it swabberjend kringeljen fan
in bletterlamke yn in eineflaach,
libje oan de kant fan waan -
yn boeken ferswine tusken
rigels, tinzen dy’t lûke oan ‘e
traaljes fan it fjouwerkant,
blierens risselet út it fe...
ik ben een spinnetje
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 2.130 ik ben een spinnetje, dat spint
zo werd ik geboren als kind
rapjes zak ik van een takje
en land dan op mijn linkerhakje
ik spin in klokkende liedjes
mijn hogetonenmelodietjes
o, het is zo een prettig bestaan
was ik maar eerder op pad gegaan
ach, en als jullie dit liedje horen
hebben...
Telepatysk
netgedicht
3.1 met 10 stemmen 1.059 Wy steane oan stilsteand wetter
tsjinoer elkoar en sizze neat
sûnt dat net mear hoecht
waard myn swijen praten
it lûd is wol te ferstean
yn it waar, de bern, jildsaken
dy wurdskat wurdt hieltyd grutter
en folt in holte yn it hert
at it wetter net klettert
strûp ik my om nei binnen
w...
je handen
netgedicht
3.2 met 17 stemmen 2.309 dyn hannen
Allinnich dy iene foto
fan dyn dimmen hannen
ik sjoch de fingers,
útspraat, se omfetten
ien foar ien de skatten,
kûmkes dy’t oerrûnen
fan ferline ferlangen
at ik in kopke tee drink
en dyn hannen
leegje allyk in glês
bringe it waarme focht
nei de iepen lippen
...
Meer van deze schrijver...
