Alle inzendingen over zonkant

soms heb ik in mijn vingertoppen een uitermate fijn gevoel voor beeltenissen de schaduw van mijn handen betast de zonkant van je huid tot ik onbevangen op je glimlach stuit.…

De zon werpt messcherp schaduw in mijn achtertuin van haag en muren ik zoek de zonkant op waar rozen pronken aan hun stok…

Een krakende trap 't was niet alleen de tijd die hem dat lapte zoek de zonkant kind dacht ik toen mijn buurmans kat daar lag te spinnen een trap van steen klimt in de wolken als daar maar geen regen van komt…

in mijn droom was het zomer we liepen door de hoofdstraat van een slaperig dorpje in het zuiden van Frankrijk waar 's morgens een vide-grenier was geweest het was er doodstil en aan de zonkant van de straat trilde de huizen in de hitte laten we wat gaan drinken stelde ik voor maar toen ik ontwaakte had ik nog dorst…

waarom is het achter ons duister en voor zo licht en warm de schaduw zit niet aan de zonkant wij lopen langzaam richting zon aan de voorkant smelt de warmte ons lichaam innig tot tederheid in de schaduw van onszelf schuilen wij voor de zengende verschroeiende zon teveel tederheid kan pijn doen…

Ik liep naast je rechtop, trots, door de laan aan de zonkant langzaam, je kon nog niet zo snel en je zei dat wij samen zouden gaan vanmiddag en ik heb op je gewacht ik hoorde je lachen met anderen en ik wist het zeker jij zou komen wij zouden gaan want jij had dat gezegd wij, jij en ik, samen, vanmiddag Ik heb zo lang op je gewacht…

Zoek de zonkant kind, speel daar waar het licht je raken kan. Je werd verwacht en word geliefd, gedragen in de warmte van je jeugd. Zoek de maankant kind, en laten we samen dansen in de fonkeling, daar die nooit ophoudt te bestaan.…