Alle inzendingen, jaar 2002, week 41

Trager dan je blote oog loop ik door het veld dat gaandeweg verbost. Het mos een olievlek, de horizon een poort. Het standbeeld zal ik zijn van de wandelaar die ieder jaar -voor mij dus om de haverklap- een roos aan zijn voeten krijgt. Dan voorover neigend zie ik net wat rest van de steel vergaan.…

Zoals de stilte en de leegte naar mij verlangen, niets overhoop, geen verwarrende gedachten, geen vragen, alleen een trein tussen weilanden die als je wilt ook opstijgt. De reis is een niet eindigende, het perron de dag waar men aan de overzijde overstapt.…

Raad mogen verordeningen geven maar uw remedia staat hulpeloos Sedert het beschrevene mij verkoos word ik in afzondering verdreven Zelfs zonlicht heeft verlaten dit gelaat verloren heeft elke uitweg mijn pijn Zoekend naar wat zand in deze woestijn betreur ik alleen mijn verbannen staat Verhoor mijn woordenloze gebeden haar bijzijn doet…

Liefde is voor de één geluk, maar voor de ander pijn.. Maar hoe hoort liefde te zijn? Is liefde lust, Als iemand je lippen je kust? Of is liefde HET gevoel, dat alleen jij snapt wat ik bedoel? Is liefde de ene dag bij elkaar intrekken, en elkaar de andere dag weer verlaten? Is liefde de ene dag met elkaar vrijen, en de andere dag elkaar…

Ik weet dat ik het je niet altijd makkelijk maak, maar geloof me als ik zeg; ik wil niet dat ik je kwijt raak. Ik wil jou...en alleen jou, je weet dat ik zielsveel van je hou. Elke nacht wil ik over je dromen, maar zullen die ooit uit komen? Ik voel de pijn, Dat ik nu nog niet bij je kan zijn. De dag dat wij weer bij elkaar kunnen zijn…

snakkend wakker geworden in een zuur en stinkend bed te midden van verdampende benauwdheid hoewel ze reeds uit het zicht verdwenen is om elders nachtrust te verstoren zijn hier nog steeds haar verse natte sporen omringd met een lijntje zout blijft bedbreed uitgesmeerd de herinnering geconserveerd mijn angstdroom onverflauwd…

Alleen bleef ik weer achter op de kade Alleen ging ik terug naar ons huis Alleen moet ik 's avonds eten Alleen ben ik drie en een halve maand thuis Waarom ben jij gaan varen Ik weet het is je plicht Je kan er niet onderuit komen Je bent het je baas verplicht Alleen sta ik onder de douche Alleen slaap ik in ons bed Alleen word ik elke…

Slapende mensen op tv Lachende mensen op de radio Dansende mensen op straat Zingende mensen in huis Honden die praten Katten die tapdansen Computers die niet crashen Weekenden die niet voorbijgaan Foto's die niet vervagen Liefdes die niet worden verbroken Haaien die groenten eten Leeuwen die knuffelen Vredelievende mensen in Amerika…

Wil je graag laten weten Dat ik niet doe Zoals ik doe Wil je graag vertellen Dat ik niet zeg Wat ik zeg Wil je graag duidelijk maken Dat ik niet verzwijg Wat ik verzwijg Wil je graag fluisteren Dat ik niet negeer Wat ik negeer Wil je graag toeschreeuwen Dat het niet is Wat het is Ik ben zenuwachtig Ik stotter Ik wacht af…

Een knuffel is zo fijn, een knuffel is zo goed, een knuffel omdat het mag, en niet omdat het moet. Een knuffel geeft je warmte, van twee armen om je heen, even met z'n tweetjes, even niet alleen. Een knuffel kost helemaal niets, ja één minuutje van je tijd, maar het geeft je zoveel kracht, om weer door te gaan in de strijd…

Je bent zo'n park vol stille bomen midden in een zomerdrukke stad Zo'n lege bank aan spiegelwater Een knisperend oktoberblad Je bent zo'n onbevoetstapt sneeuwveld de ijsjas om een tere tak Zo'n krokusveld op een rotonde lichtparels door een wolkendak Je bestaan kleurt mijn seizoenen Van mijn decembers maak je mei Ik kan alleen…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Was het de liefde die ons samenbracht? Was het 't toeval? Was het 't lot? Waardoor wij elkaar vonden En toen weer verloren Zo snel Zo pijnlijk Zo hard…

je vergeet me, ik vergeet jou. alles wat we samen hadden.. wie denkt er nog aan? ik.. ik denk eraan, als ik droom komt alles terug, jij.. jij die nu een ander hebt, jij.. jij die mij zoveel verdriet heeft gebracht, jij.. jij die mij 'die liefde' heeft gegeven, die liefde.. die niet klopte, die al een hele tijd bij ons weg was. het enigste…

Als je goed kijkt en een hevig met je ogen draait, Moet het mogelijk zijn om hem te kunnen zien. De meeste mensen vertellen het dan ook enigzins verfraaid, Want het echte beeld zag er onbetamelijk uit,misschien. Het word gezegd dat hij graag dwarrelt door bossen. Helemaal in z'n eentje, een beetje als een edelknaap. Iedereen probeert het raadsel…

op vakantie zag ik jou gevoel bekroop me van binnen gevoel niet te beschrijven jij voelde dit ook gevoel voor mij alleen voor mij geluk stroomde mijn lichaam binnen geluk dat ik met jou deel geluk nooit teveel de laatste dag gevoel gevoel dat ik niet wil voelen pijn verdriet afscheid voor eeuwig? tijdelijk? tijdelijk…

Jij bent daar Ik ben hier Onze gedachten reiken naar elkaar Jij bent daar Ik ben hier Ons gevoel van liefde vond elkaar Jij bent daar Ik ben hier Onze herinnering blijft voor eeuwig Jij bent daar Ik ben hier De vakantie bracht ons bij elkaar maar... Jij bent daar en ik ben hier De afstand houdt ons uit elkaar…

Ik leerde je kennen Zonder je te kennen Ik leerde wat liefde is Zonder te weten wat liefde is Ik wil deel uitmaken van je leven Zonder te weten hoe ik moet leven Ik wil je alles geven Zonder te weten wat ik moet geven Ik wil alles met je delen zonder te weten wat ik moet delen Ik wil alles voor je betekenen zonder te weten wat ik…

Als oppassers wat zij bewaken eten, Dan is het opgelet voor bajesklanten, Dan snijdt het mes zo handig aan twee kanten: De doodstraf is terug voordat we ’t weten. Kijk, drie maal daags een goed gevulde dis, Zorgt dat er nooit tekort aan cellen is.…

Zit al maanden te turen, wachtend, lurkend, nooit zo lekker gevoeld, ik krijg echt rare kuren, is dit wat men met liefde bedoelt? Je agenda staat heel erg vol, bij elk feest slaat mijn hart op hol, dan vraag ik me af, heel misschien, ga ik dat meisje uit m'n dromen zien... De tijd is gekomen, een lasershow verblindt mijn gezicht, meisje…

Zo kil, koud en alleen, kan ik me voelen de laatste tijd. De herfst kruipt in me, de duistere luchten, de koude wind. Ik weet het niet meer, wie ik ben. Alles loopt door elkaar, door elkaar gewaaid, bevroren. Waar was ik gebleven. Soms ontdooi ik weer en ontdek ik een karakter, dat soms grappig is en lief. Maar waarom nu zo kil, koud…

Een litteken op een hagelwitte huid Schrammen nog zichtbaar Pijn, zo duidelijk aanwezig Over het sprankelend blauw Een grauwe grijze dauw Zwart, ook in jouw bezit Zo contrasterend met het vuur, Het felle rood van passie Weerkaatst Weerspiegelt niet in sprankelend blauw Slechts een paarse stip vaag zichtbaar in de mist De vuurzee raakt het…

Je wilt niet meer bij me zijn Een ander heeft je hart veroverd en je hele gevoel betoverd Lief het doet zo'n pijn Ik wil je nieuwe vlam niet haten maar zonder haar.. zonder haar waren wij nog een paar Ik kan er niet met je over praten Lief, het ligt niet aan haar Ik hoor het je nog zeggen maar zonder haar hadden we het kunnen bijleggen…

Misschien is alles wel ontstaan uit de spontane huppeldans van iemand die ongewild op een doorn had getrapt. Of, wie weet, was de eerste dans een vorm van gebed, om aandacht van een hogere macht, nog voor de mens de spraak had bedacht en volgde muziek uit het stampen met de gezonde voet. Zeker is dat jij in mijn armen een Argentijnse…

That you think of me in Stuttgart of all places, where Stuttgärter live, work and die and that you finish off the letter with lots of love, transported in bits and bytes, reaching parts others couldn't reach, make me wonder about space and time and distance in a mathematical way and fantasise In the transport room, I'll be ready…

Mijn woorden Jouw leugens Mijn liefde Jouw schuld Ons leven In nevel gehuld…

Ik staar over het water En stap er dan voorzichtig in Lucht verandert in vocht en kou bereikt mijn kin Kijk even naar mijn buddy En trek mijn flippers aan Straks verdwijnen we van de aarde Net alsof we nooit hebben bestaan Loom laat ik mij zakken Het water voert me mee Eindelijk kan ik zweven Net als de vissen in de zee…

De zomer is voorbij Vogels trekken weg Dag duurt korter dan de nacht En blaadjes pronken Met hun nieuwe kleuren Maar hoe fleurig het nu is Straks is de wereld troosteloos Met enkel kale bomen En bruine bladeren op de grond Het raakt me net zoals de dood Ook ik val naar beneden Als een blaadje op de hoop…

Een traan glijdt over je wang Een ander valt op de grond Je kijkt me verdrietig aan En je beweegt vaag je mond Ik zie het aan je ogen Het verdriet dat wil je kwijt Maar ik wil het ook horen Gewoon horen dat het je spijt Drie hele kleine woordjes Heel simpel en terecht Dan pas kan ik je weer in mijn armen sluiten Heel teder en oprecht…

Laat me lopen Mijn eigen levensweg Laat me gaan Zonder eeuwig overleg Laat me vallen Geef alleen advies Laat me opstaan Als ik daarvoor kies Laat me los Vorm geen dreigement Maar laat me voelen Dat je er voor me bent Laat me vrij En hou van mij……