Alle inzendingen over zeel

Na 't eenzaam verzet van Youp van 't Hek tegen menig helpdesk-bottleneck trok 't Vlaams cliënteel massaal aan één zeel en doorbrak het dovemansgesprek.…

Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog dut, wat noar dokter as pien mor verschut en wat klok op te hoalen as tied zo al haard genog lopt Blief nog, wat zel ik domt in opklopte koamer allain, leutje maaid van Jan Stain, k wait mor naauw woar of kovviebus staait.…

tak van wilg stam van berk roerdomp bank prullenmand en tussen riet dat je daar ziet een meerkoet een waterval een minderkoet een waterviel in ons geval afscheid van wat in woorden en aan water heeft bestaan van onze liefde van on zel iefd e rechtop lopen daar vandaan. ------------------------------------------------…

Lichaam en ziel trekken dan slechts aan één zeel Zo prioritair ook ergens niet erg reëel. Rustig orde op zaken stellen, je concentreren op wat nu en hoe Vergt Rust ook Tijd en wat een moed, hoe! Jullie laten het ons bewust gegund toe Toegegeven, ik bén moe. Wens me geluk!…

Ze stappen, ze stenen, ze stijven de stringen; en 't ronde gareel, het spant op hun spannende lijven: de voerman beweegt ze aan een zeel. De wagen komt achter. De rossen, gelaten in 't lastig geluid der schokkende, bokkende bossen, gaan, stille en gestadig, vooruit.…

Nu is het eerst denken, dan pas handelen, liefst wijs Die andere waarderen, zels al is zijn houding wat onwijs. Ieder heeft het recht rijper te worden Niet steeds zo evident met een boel zorgen! Het gekende gezegde : ik wil weer 20 zijn, Daar doe ik niet aan mee, nu is het fijn!…

Ik heb toen, om je niet te verontrusten twee van je soortgenootjes aangehouden, even git- zwart en verward van haar als jij, en voorzien van bit, leidsels en zeel, zo zijn we opgetrokken. Ik suste je voortdurend, terwijl je in ’t karretje lag.…

Aan heimwee toegegeven ben ik voor even in m’n oude dorp, loop langs het bruine water over het jaagpad naar de dreven, zie nog m’n oom hangend in z‘n zeel op ‘t oude pad en tante die aan de helmstok staat; mijn god wat voor leven was dat.…

knispert, de doffe speklaag onder de ribben van een rubberzool dit is het late antwoord op de iele schicht in deze diepvrieslucht wil geen vezel bederven de zeebonk veegt het kristalpoeder van de stoppels duikt gapend in het donker dons van de kajuit knieschijven in de klem van een eeltige klauw het zeil gevierd, gevouwen, gebonden met een zeel…

Ik wait nait, wat zel 't toch beduden, Dat ik zo miesderig bin; n Vertelster uut olle tieden, Dat gaait mie moar nait uut de zin. 't Is kôld over 't daip en 't wordt duuster, 't Is ales in rust, groot en klaain, De leunen van de badde is dudelk In t heldere woater te zain.…

`Onno' werd zijn roep- en doop-, `Zel' wat flauw zijn achternaam. Vorderende kakelpraat biedt hoop al komt het niet tot `oliebollenkraam'. Hij oogt al wat versleten, de rijkste tinten zijn verdwenen. Het liefste wat hij doet is eten. Kale plekjes zijn verschenen.…

Drie paarden, aan de zware zeel, die van de lijve dampen, die zich verzetten in 't gareel, die steigeren, die stampen. Drie paarden, driftig in de toom, waarvan de lange manen bewegen voor de hemelzoom als sombere oproervanen.…