Alle inzendingen over adamsappel

Sepia het land om haar navel waar ik onwetend las: trilobieten, struweel, varanen, vulkanen, mahonie, glas. Rondom ons valt snel de avond vollemaanloos: Genesis één. Chawa zweeft over de wateren, haar borsten verhullen de wereld. De boog naar zonde gespannen verdichten zich nakende eeuwen; ik zal de roede niet sparen, ons wachten de lust…

de zon gaat dalen in het licht van de kas stijgt een koude tomaat in het morgenlicht directe democratie koffie pap of thee de gecommitteerde adamsappel geschoren op een meisjesschool bergens broeinest wrakhout vriend en vijand mee langs de kust tweede oplage door de jaren heen verbeterd -…

Heel voorzichtig krijt wegvegen in de wervelende stofjesregen silhouetten, gedaanten uit vervlogen tijden herkenning, voorouders familieband geeft rust droombeeld en realiteit glijbaan van leven naar leven abrupt een halt een veel te nauwe kraag snoert mijn adamsappel af het musket is zwaar heel zwaar al schietend, de dood tikt op mijn…

en de nobele nimf Eva vereert mijn adamsappel en slikken wordt moeilijk en praten lukt niet meer en ik verlies alle puntjes op alle i'tjes, maar vind er twee terug om te plaatsen op de 'ij' van het woordje 'paradijs' waar Eva en ik zijn aanbeland.…

het slikken verleerd adamsappel verzonken bet ik zijn lippen laaf de tere barsten zijn tong ligt verbeten in de gehavende mond de neus versmalt zich beklemtoont het einde soms wil hij iets zeggen maar zijn ogen spreken het zwijgen van de dood woordloos verzonken hij hapt naar adem wil niet dat het leven hem elk moment tergt in…

Zijn adamsappel danste op en neer boven de toga of het khaki-hemd, over het godsrijk sprak hij hooggestemd en blozend over seksueel verkeer. Hij sprak over zijn eerbied voor het leven, en dat God altijd kracht naar kruis wil geven hing ingelijst in zijn studeervertrek.…

waarin ik aangedreven word om ook in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden in zekere zin kom ik tot niets al wat langer bekend bij mijn batterij ik bedoel hier die van de geruisloze fiets die heeft weet van het feit dat ik veel over de tijd uit kan spreiden nu is het me echter gegund daar de ballonnen met vocht zijn bedeeld en mijn adamsappel…

al wat slaat is waanzin van wild om zich heen schoppen het leven en ik lig niet eens op de steen van hardvochtigheid ik wou er me duchtig de kop splijten maar tussen het oog en de lippen ligt de boutade die de ruggegraat abseilt het verwordt me tot een doorn in het oog van de tijd die ik nog heb had ik liever nog even het echte de adamsappel…

in de schemer het gekarteld litteken op de dij herinnert aan de klauw van de magere tijger die uit een valluik opveerde nu staat hij oog in oog met de kolos een neger met een ring in de neus gewapend met net en drietand parels in de plooien van zijn nek de slaaf dwingt hem lager een knie nagelt hem aan het zand een elleboog tegen de adamsappel…

Een non sloeg snuivend op de krijtvegen Haar hand zwol paars op Ik wed dat jij geen ruimtevaarder word Sneed haar stem, met volle krop Zelfs zijn adamsappel durfde niet meer bewegen Hij gaf haar gelijk. Zij kon het weten.…