Alle inzendingen over architect

beetje..genade Al het licht scheen die nacht helemaal verloren zelfs al de stilte had het allemaal geabsorbeerd Was dit nu toch de nacht van al de dwaalsporen of werd ik met steenkoud kilte gebombardeerd Ook ´t licht van een enkele ster werd afgedekt; grauwe luchten zogen het op als zwartste gaten Was de koning van het kwaad de kille architect…

mijn hoofd de lucht omruilt voor mijn bloedeigen bloed is de illusie zo sterk dat de waarheid gelooft alsof de alcohol me benevelt met geveinsde moed Durf ik haar niet nog eens opsnuiven wetende dat het niets meer is dan ijle lucht die het stof op mijn gevoelens doet opstuiven de schijn hooghoudend met zelfontworpen klucht Want ik ben de architect…

het huis ontstaat al bij de gedachte eraan en de architect het heeft getekend een mens ontstaat al als er iemand is die een ander omarmt zich verbindt in liefde dan ontstaat de mens…

Ik, de metselaar, architect.…

Als een architect bouw ik mijn nest, de ingang naar oost en niet naar west. Vrij zijn als een vogel wil ik zijn, ook al voel je jezelf nietig en klein. De vrijheid van één zijn met de natuur, ook al is het misschien niet van lange duur.…

Natuurlijk triggeren ons vele beelden De arts of architect die straten veegt De moord of zelfdoding die wordt gepleegd De macht van overmatig rijk bedeelden De wonden van soldaten die niet heelden Een kind in hongersnood dat haast niets weegt Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd Of gifgas op een plein waar kinderen speelden Een land…

in eigen beeld en taal proberen te leren mee te beleven wat jij toen voelde dacht jij soms God speelt met mij is dat wat je bedoelde in absurde vormen zonder normen speel jij ook met God ook met de natuur een boom word pilaar de slak wordt een trap maar je mooiste ontwerp vind ik op den duur je scheppingskracht want net zoals architect…

Zelfs wij, de architecten, Vergaten onze weg naar de vrijheid En dwaalden door de koele krochten Wimperslag - de tijd geeft vleugels Onwennige ledematen van was en veren Zonlicht nodigt ons hoog uit Voeten los van de vochtige stenen We stijgen op in hemels blauw Mijn vlucht duizelt Stormt door Helios' vlammen Duikt door het kolkende schuim…

Maar wat nou als de moeder van van Rijn In een zeer luxe verpleeghuis had gezeten Dan zou de arme man zijn toegebeten 'Jouw ouders hebben dus geen centje pijn' Uit welke hoek zo'n zaak ook wordt bekeken Je wordt van alle kanten afgezeken.…

schellen vielen van m’n ogen, zag ik het goed want waar honderdduizenden vaak fast food vretend de straten, pleinen en grachten beliepen, bezatten werden nu enkele wandelaars, ’n hond en daklozen mijn deel en wat fotografen, het stilleven vastleggend op hun camera want wat is Amsterdam mooi en heel mooi gerenoveerd knap staaltje werk van architecten…