inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.907):

De metselaar

Muren die lijden
onder duizenden speldenprikken
van irreële gedachten.

Ik, de metselaar,
zwoegend voegend, niets herstellend.
Het verdampen van mijn krachten.

Ik voel de onmacht.
Schelle mineur noten verschijnen.
Een nieuw partituur ontvouwt zich.

De voegen barsten.
Hoge noten verzwakken mortel.
Triolen van bassen, krachtig.

De muur weggevaagd.
Ik de metselaar onbegrepen,
werkeloos, bevrijd van de last.

De stilte treedt aan.
Noten sterven weg in de verte.
Geen weerkaatsing, onzuiver, klank vast.

Ik de metselaar,
geobsedeerd, luister en kijk toe.
Het vergezicht is onbevlekt.

Ik zie de ruimte,
Aandachtig, scherp kijkend, creëer ik.
Ik, de metselaar, architect.

... Naar aanleiding van het depressiegala. ...

Schrijver: A Vletter, 29 januari 2017


Geplaatst in de categorie: individu

3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 288

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)