Alle inzendingen over bolder

Zaterdagavond, kwart over acht in vele huiskamers werd gewacht op Vlaamse kolder van Heist tot Bolder. Maar tètitatutes .... mijn gedacht ! tetitatutes : 't is tijd dat het gedaan is (West-Vlaams)…

Ben jij niet mijn steiger mijn aanlegplaats Ben jij niet mijn baken mijn bakenboom Ben jij niet mijn tros mijn bolder Ben jij niet mijn oever mijn wal Ben jij niet mijn rivier mijn stroom Ben jij niet mijn reis mijn vaarbewijs?…

Ze spiegelen zich in de rivier op zondagen zonder stroom Ze liggen stil aan de kade aan bolders voor even geankerd Ze zeilen luid door luchten als schepen,stuurloos bij windkracht zeven Ze vervoeren jou en je droom op zondagen,geborgen als een tweede leven.…

wuivende wind zoemzindert traag trillend de tropische trance terug meeuwen miauwen als kirrende kauwen bevlogen hun vloeiende vlucht bijen die brommen met fris gesis en slurpen de bloeiende blommen kakelend kwakende kikkers bekijven, beklijven, als bronstige schapen bulderend donderen de bolders rotsig ribbelend bergaf…

Afgemeerd lig ik hier de motor zwijgt voor wintermaanden Afgemeerd aan de oever van de rivier kabel aan de bolder Geen schipper durf ik naar de koers te vragen Geen boeking wordt er gedaan geen kinderstem geklets,roepen Geen kip....…

Holder de bolder Zit Sinterklaas op zolder? Komt hij langs de schouw, Oei, hij blijft hangen met zijn mouw. Ik hoor hem roepen naar Piet Maar Piet ziet hem niet Eindelijk komt hij los en plof…. Daar komt de Sint in een wolk stof. Hij kijkt rond en zoekt de brief Die ligt vlak bij de haard.…

samen scheep gegaan Scheepsmaatjes zijn we geworden aan stuur-en bakboord We hadden wind in de zeilen We kenden stroomopwaarts en stroomafwaarts Het water zelden onberoerd We leden bijna schipbreuk stormwind, onze tegenstander We lieten meer dan een enkele waterlander Nu kennen we wal en oever de tros rond de bolder…

Zeven pinken en vaarzen bolderen door de wei Vrolijk springend en dollend als kinderen tijdens het speelkwartier Hun zwart-wit gelaarsde achterbenen hoog in de lucht! Vrij! Wat zijn ze vrij!…

koppig bruisen de witte golven tegen de zwarte bolders, ze zien hoe veertien stoere tjalken, met hun brede, bolle vleugels de krachten van de wind beproeven ik hoor de schippers woedend tieren, het helmhout stevig in hun knuisten omvat, ik zie de matrozen bij de zwaarden, ze schreeuwen: 'het wetter is dik en swier' hun handen laten de schoten…

De melkboer met zijn rammelende kar holder de bolder over kasseien de grote bussen met verse koemelk, men moest toen nog geen merk. De visboer luidkeels roepen van tongetjes, kabeljauw tot pladijs zelfs een blinde kon hem van ver zien komen de geur bedekt met zout smeltend ijs ...…

aanmeren riep een stoet van vreugde op met dansende cijfers die het perkament kleurde met idealen en vertrouwen - doch het vaarwater vertroebelde toen het schip lag aangemeerd in jullie haven – de loopplank werd teruggeworpen op het dek het gejubel verstomde toen jullie zagen dat de bemanning gewone simpele zielen waren en werden zelfs de bolders…

doet de motor het water kolken met de landsvlag ten top geheven staat mijn naam in spiegelbeeld geschreven AMIGO navigerend in het ochtendgloren langs rietkragen en door steden proef ik de smaak van vrijheid en geluk aanschouw ik elke dag een nieuwe wereld veilig aangemeerd geven steigers mij rust en bieden bolders…

Ik tel de golvende rimpels op het water en laat de beelden spelen van haar hoedje op haar hoofd van emmertjes water dragen en kleurenbellen blazen van schelpjes op het strand rapen van bolle rode wangen en met schepnet vlindertjes vangen van glunderende ogen en pret van lachen en holder de bolder tuimelen van puffend waggelen in het mulle…