waarheid op
broos en breekbaar neemt ze het mee
vult haar handen weer met toekomst
proeft aan die andere levenszee
achter haar gelopen passen
ligt het gisteren van de pijn
nimmer ziet zij om naar toen
stappen zullen voorwaarts zijn
elk lijntje kraait hoop op morgen
tekent een blauwdruk van haar tijd
zachte strepen van verloren jaren
gummen…
geschiedenissen zijn geschied
vallen niet uit te gummen
wat nu en nooit zal kunnen
je kunt er hooguit
iets van vinden
een klok kun je
steeds opnieuw opwinden
maar de tijd die geweest is
blijft verstreken
terugdraaien lukt niet
fouten zijn en worden
nog steeds volop gemaakt
het verleden valt niet
echt te compenseren
de pijn gedragen…