Zij aan zij
Lachend loopt zij door de golven
schatert zwarte schaduwen weg
haalt haar ik onder zand bedolven
voor de laatste leugen weg
voorzichtig pakt zij waarheid op
broos en breekbaar neemt ze het mee
vult haar handen weer met toekomst
proeft aan die andere levenszee
achter haar gelopen passen
ligt het gisteren van de pijn
nimmer ziet zij om naar toen
stappen zullen voorwaarts zijn
elk lijntje kraait hoop op morgen
tekent een blauwdruk van haar tijd
zachte strepen van verloren jaren
gummen de dagen van zelfverwijt
Geplaatst in de categorie: emoties