Alle inzendingen over koning

Voel je je niet vreemd wanneer je zo alleen bent zo anders dan de rest. Voel je je niet alleen wanneer je vlucht naar eens plaats die niet en door niemand te bereiken is Wanneer die dreigende tonen van de eenzaamheid op je inslaan Vlucht je dan voor jezelf of voor de harde realiteit?…

ze is weg weg uit je leven je kon niet eens doei zeggen ze is weg voor altijd haar leven is weg voor altijd leegte overspoelt je je vlot is aan het zinken je enige redding is zij en zij is weg voor altijd je huis is groot te groot voor jou alleen niemand om te aanbidden niemand om voor te zorgen jammer erg jammer…

Ik weet niet, lief, hoe 't leven ons zal leiën Nog vaster samen, of wat meer vaneen.... Al reikt verlangen ook naar 't hoogste heen, We kunnen alles van de toekomst beiën; Want onzer voeten wankelbare schreên, En onzer zielen zonderbaar gedijen Waar dat ons brengen zal in later tijën, Weet, sedert God ons stierf, mijn lief, niet één!....…

Van alle dingen die de mensen wachten In aards verlangen naar gelukkig zijn, Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten Naar één te worden door tezaam te zijn. Bij alle vreugden die de mensen derven Is niets zo zeker als de zekerheid: Alleen te leven en alleen te sterven In eigen pijn van eigen zielenstrijd. Er peilen ogen en…

Een vogel fluit; de buien zijn voorbij. In zonlicht juicht de breed-gezwollen stroom. Nu zijn der mensen ogen blij en vroom Bij 't voelen van een lieflijker getij. De zuiderzoelte kust de leden loom. O, zaligheid van de avond, als gevlei Van rozengeur geloven in ons lei Aan de eeuwge schoonheid van een liefdedroom. O, wrede lente, o, zware…

Daar is een oude sproke, van een roos Die eenmaal in de duizend jaren bloeit; Maar die in wildernis van dorens groeit En die daar leeft een al te korte poos. Daar is een oude sproke, van een man En van een vrouw die bij de dorens staan; Wanneer hun hand ten plukken uit wil gaan Is die geboeid in angst van toverban. En als hun bleke…

Ik weet een tuin in de zonneschijn Waar mooie bloemen en bomen zijn; Ook witte stenen met gouden schrift En schone woorden er in gegrift; Waar blanke beelden staan opgericht Met klagende ogen in treurgezicht. Veel vlinders fladdren er heen en weer Of zitten stil op de bloemen neer. Daar, in een donker, klein kamerkijn Sprei mij een…

De hei ligt te huilen, Ruig opengeborsten Aan kieren en kuilen En schrompige korsten; Met plotsige schokken Uit gaten en naden; Met bonkige nokken Uit narvige paden. En boven, de wolken, Die drommen en draven, Als donkere volken Geklonkene slaven.…

Nu lijkt het woud een wording van metaal. De bronzen bomen krommen, nors geschaard, Hun donkre wortels diep in donkere aard, En kronklen zwart hun takken, ijzer-kaal, Langs loden hemel. Broos als brokklig staal Slaan ze elkaar stuk, waar kil de wind er vaart. Uit vijver, gepolijst, rood koper, staart De bodem op, door rimpling zilver-vaal.…

Heisa! de kraaien in de winter-takken! Nog trillert echo van hun schrille snaters: Wat zitten ze daar stil, die donkre saters, Die sombre spotters in hun zwarte pakken. Zie, hoe bedaard die straks nog schelle praters Lijk kleine klompjes tegen 't luchtgrijs plakken. Heisa! daar gaan ze weer: de twijgen krakken! De dag barst open van hun rauwe…

Laat mijn ogen toe En mijn handen stil... Ik ben doodlijk moe; Of ik sterven wil. Steek nu lichten aan Want de nacht is blind... En kom bij me staan Al die ’k heb bemind. Lui dan lang en luid In de lentenacht: Luï mijn leven uit!... Het is àl volbracht Laat mijn ogen dicht En mijn handen saam... Straks het morgenlicht Door mijn…

 De bijen zoemen in de bloesem-blaân; De meiwind mijmert in de meiën-heg; En langs de blanke, loof-bezoomde weg De kinders zingende naar school toe gaan. En ik, diep duikend in de halmen, leg Mijn hoofd waar geurge lente-bloemen staan; Mijn lippen los, mijn ogen dicht gedaan, Voel 'k hoe nu wijkt mijn leed àl wijder weg.... O, déze vrede…

O, lief, berg aan uw borst mijn bleke wang En span uw armen veilig om mij heen: Hoort ge zó in mijn ziel dat zacht geween Om dingen die daar stierven al zo lang? Hoort ge zó zuchten om een leed-verleên Mijn smarte-spoken?.... Lief, ik ben zo bang Nu daar blijft schreien, trots mijn vreugd-verlang' Die wrede erinring altijd door me heen...…

O, eenzaamheid! O, etherbleke vlam Die ongezien der mensen zijn verteert: Ik heb mij niet meer van u af gekeerd Nadat de laatste feestnacht me overkwam. O, eenzaamheid, ik heb mij niet geweerd, Wanneer uw gulzigheid mij alles nam. Wanneer het beste en liefste u niet ontkwam Totdat in leegte 't al was weggeteerd. O, eenzaamheid,…

Ik teken het leven Inwendig gegeven Inwendig gebleven Vol vorstlijke trots. 't Onkenbaar gekende; 't Onweetbaar gewende 't Onschendbaar geschende Der heerlijkheid Gods. In paarlende randen Langs fulpene stranden; In kuivende branden Op rotsige kust. In zwijgende nachten Van star'lende prachten Vol donkre gedachten…

Wend naar mij toe uw moe en droef gezicht Gerimpeld in de dagelijkse zorgen; Verstrakt in nijpende angst om brood voor morgen; Verkrompen in een klein-gekozen plicht. Wend naar me toe uw ogen zonder licht, Kleurloos en dof in kasse' als opgeborgen; Verschuwd in blikken die zich werend worgen In vrees voor àl wat in de toekomst ligt.…

Wie arbeidt werkt aan zich en wie de kunst Ziet als zijn arbeid werkt zich op tot God. Zijn leven wordt een eng en streng gebod; Een strevend geven zonder éne gunst. In zijn gedachten, in zijn daden, streeft Hij steeds gedreven door dezelfde trouw, Gelijk in liefde streeft de reine vrouw, In vol geloof aan hem wie zij zich geeft. In hem…

Ze wappert in de lucht lijk een geluid Van leven en van dood. Ze daalt langs henen De smalle vensters nere, daalt als uit De hemel zelve, en klappert op de stenen. Ons vrouwkens met hun zwarte mantels aan Gaan zwijgend, de ene na en de andre voren, Processionaal op de okere eerdebaan - En…

Verwonderd-rond, zacht-vragend kijkt het kind, Het zand-blond kind, met de ogen blauw als zee. En de oudre al wétend Leven; schoon gedwee Van kleine hoop nog, dat hij toch wel vindt Voor 't Eind bevrediging. De al'-oudste, 't wee Van heel een ras in de ogen, staart verblind Van wanhoop 't Raadsel aan .... waar géén van vindt Ooit antwoord…

I. Ik denk aan de zomer die heen is gegaan; Aan de dagen vol bloeiend groen; En zie de bomen allenig staan, En hoor door de takken de winden gaan En vraag, wat de winter zal doen....? De zon is stil, als een eenzaam licht, Dat achter de wolken staat. De bloemen deden hun ogen dicht. De velden zijn als een oud gezicht Waarover…

mij het leven alleen om u te dienen * dan = dus * koning...overladen = meer met rijkdom beladen dan een koning, dan zelfs Jupiter…

Willem Vier ik deel die woorden met d'anderen vier om de troon voor eeuwen te garanderen Uw onderdaan, uw zoon, òòk uw toekomstige Koning: Koning Willem-Alexander de Eerste…

vrouw Hare Koninklijke Hoogheid de Prinses van Oranje roepnaam Amalia met de hoogste Tirana De toekomstige Koningin van Nederland Waar kijk ik eigenlijk naar en zing pardoes: "DE KONING VAN HISPANJE HEB IK ALTIJD GEËERD" Ja, ja die Spaanse schoften, de Koningen Felipe 1,2 en 3 van die vuile, vieze, smerige 80jarige oorlog!…

Uitdagend laat je naar je kijken maar niemand komt aan zet ik zal je schaken als het donker is de koningin straalt de koning mat…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

op de top van de zendmast spiedt de gevederde koning sombere wolken deren niet hemels is zijn uitzicht en king size!…

Het concert van koning Winter lijkt te zijn afgelast geen sneeuw geen vorst geen ijspret waarmee hij ons verrast ook geen koude nachten en dagen met stralende zon in een strak blauwe lucht de hemel is nu grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw Tja, je weet het maar nooit wat koning winter nog zal doen toch verlang ik…

Koning winter wanneer kom je met je betoverend witte winterkleed waar blijf je met je heldere nachten je fonkelende sterren waar we zo lang op moeten wachten waar blijf je met je maagdelijk wit besneeuwde takken die glinsteren in de gouden zon Oh, ik wou dat ik toveren kon waar blijf je met je winterse kou je serene stilte koning…

de Koning Maar puntje bij het Oranje-Paaltje Laten ze het, ons Koninkrijk Vallen als een baksteen…

men hield mij voor een standvastige eik zo'n onschendbare koning der bomen toch mijn hele leven heb ik over de flexibiliteit van een rietstengel liggen dromen…