255 resultaten.
Lente
poëzie
3.0 met 9 stemmen 835 Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen
En smachtend roepen in verlatenheid,
Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit,
Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen.
Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen
Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt
Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit
In 's nieuwe levens…
Mijn liefde
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.113 Mijn liefde is als de zee die 't al omgeeft,
Met machtig aangedein van sterke baren,
Mijn liefde wil de wereld ommewaren,
En troostend lenigen waar weedom leeft.
Mijn liefde is als de lentewind, die zweeft
Met mild gemurmel langs de jonge blaren,
Mijn liefde is als 't geruis van zilv'ren snaren,
Dat om de zielen zoet bedwelmen weeft.…
Aan een mug als postillon d'amour.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 816 Vlieg voort, o mug, mijn snelle bode en fluister
Aan de oren van Zenophila héél zacht:
'Gíj slaapt, vergetend lief, híj waakt en wacht.'
Vlieg voort, vlieg voort, mijn zangster zoet, maar luister:
Spreek zacht en wil haar slaapgenoot niet wekken,
Dat gij niet wekt míjn ijverzucht'ge trots.
Als gij haar hier brengt, mug, geef 'k u een…
Zonnedood.
poëzie
5.0 met 1 stemmen 938 Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten,
Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft,
En slechts een wijl haar dagglans overleeft,
Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten.
Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten,
Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft
In hunne flikk'ring, die een glorie weeft
Van vonk'lend zilver in de…
HERFST I.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.047 I.
Grauw is de dag, en grauw is mijn gemoed;
De wind hangt machtloos in gebruinde twijgen,
En langzaam komen blaad'ren nederzijgen,
Die blijven rusten aan der bomen voet.
Geen zomerheerlijkheid, geen zomergloed,
Maar grijze lucht; de naakte takken neigen
Zich droevig aardwaarts; stom, vol somber dreigen
Staat ver der donk're dennen…
Voor mijn kindje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.276 Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht,
Lachend en kraaiend met je olijk gezicht,
Knippend met oogjes en grijpend met handjes,
Knikkend het hoofdje boven de kantjes,
Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes
Van je wit, gebold japonnetje,
Kindje, lachend in het zonnetje!
Kindje, spartelend met je beentjes,
Marmer-rozig en zo kleentjes,
0 wat trek…
Winter
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.294 De fijne rijm bedekt nu boom en plant
En ’t stijf-gestolde water, spiegelglad,
Kaatst hel de zon terug van ’t glanzig pad,
De blanke sneeuw ligt blinkend op het land.
En aan de langzaam-glooiende oeverkant
Steekt nederig een klokje ’t groen blad
Naar boven, koest’rend zich in ’t zonnebad,
Een dun, groen lintje op hermelijnen rand.
De lucht…
Er ruist een zachte...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 978 Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren
Der populieren aan de zoom der weide;
Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde
De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren.
In de elzebosjes aan de kant der sloten,
Doorgeurd van honingklavers en kamillen,
Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen
Met lang-gerekte, zangerige noten.
Op halmen…
Verlangen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 447 Wat zal ik missen
van hem,daar waar mijn blinde ogen
slechts het duister vinden?
Wat kan ik hopen
van hem,als mijn dove oren
slechts mijn hoofd geloven?
Wie is hij,die ik bemin
en die ik slechts betasten kan
in woorden en gedachten?
Waar is hij,
Wanneer kan ik hem verwachten?…
dromen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 379 De woorden dansen in mijn hoofd,
overal gedichten.
Ze komen als lichten uit mijn herinnering
en warrelen als blad'ren alle kanten op,
om dan op hun plaats te vallen.
'tIs lang geleden,
dat deze wind
door mijn gedachten waaide.
Te lang geleden,
dat woorden me zo streelden
dat ik ze voelde in mijn hart.
Ik voel ze komen.
Ze dromen mijn…
In vogelvlucht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 1.003 Hij is gegaan,
uit vaste vorm verdampt.
Zo als de regen op het land
wordt ook hij op de lange duur
een deel van het geheel,
een deel van de natuur.
Hij is
het gras,de bomen in de wind,
de bloemen,die je 't mooiste vindt,
de vogels in de lucht
en hun gezang,
de wolken en het water,
zonsondergang.
En hij is ook
de tranen op je wang,…
tranen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 422 Wat tranen op papier.
Het droogt wel op,
maar soms
blijven er vlekken achter.…
kostbaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Waar zijn de dagen,
die werk'lijk dagen waren?
Nu zijn het uren,
vliegensvlug voorbij.
Waar zijn de dagen,
toen simp'le dingen
werkelijk simpel waren.
Nu is alles van vreemde makelij.
Dit zijn de dagen,
dat elk kostbaar uur,
zo diep wordt doorleefd,
door mij.…
Vaarwel
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 400 Ik heb van je gehouden,
een tijd van blind geluk.
En het is
niet zo zeer
jouw liefde voor mij
als wel mijn liefde voor jou
die ik mis
Want jouw liefde bestond niet.
Maar je vulde mijn denken,
je vulde m'n uren.
Ik kon zelfs een papier
alleen met jouw naam vullen
Nu ben je enkel nog gedachten
waarmee ik mijn nachten vul.…
De ruiter
poëzie
3.0 met 1 stemmen 441 In vlammenpracht, die pralend hem omvangt,
Rijst hoog de ruiter op zijn donker ros,
De wapperende manen waaien los
Van 't edel dier, dat naar 't gebied verlangt,
Waar reiner lucht het vonkelend omprangt,
Waar het zal dolen door 't fantastisch bos
Van sprookjesrijken, waar met vreemde dos
Onaardse kleur 't onaardse land omhangt.
De ruiter…
NAJAAR I
poëzie
3.0 met 3 stemmen 398 I
De zon bestraalt het rosse beukengoud,
Dat in het water glanst met felle pracht,
En beukenstammen in licht-grijze dracht
Verheffen schitt'rende armen boven 't woud.
Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt,
En door 't verwelkend takkenweefsel lacht,
En zomerdromen weer te brengen tracht,
Beloften…
Najaar II
poëzie
3.0 met 1 stemmen 406 II
De meeuwen scheren langs 't verlaten strand,
Hun witte buikjes glimmen even op,
En nederwaarts gestrekt met spitse kop,
Zo laten zij zich vallen op het zand.
De najaarsstilte ligt al over 't land,
Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop
Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…
Najaar III
poëzie
5.0 met 1 stemmen 389 III
'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen
En de geleidelijke gang der weken,
Waarin geen stoot de teed're rust komt breken,
Geen winterleed de najaarsstilte plagen.
'k Hoor nòg in 't hout der woudduif innig klagen,
En dool gelukkig langs de bocht'ge beken,
En in mijzelve loop ik zacht…
Zomerdood
poëzie
4.0 met 3 stemmen 551 O herfstvertedering in het stille woud,
Waar bruine blaadjes rusten op de poel,
Of langzaam drijven zonder lust of doel
En bomen prijken met het som'bre goud
Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,—
0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel,
En vale bermen, kalme mijmerstoel,
En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt!
Sterf rustig, zomer, prijk…
Maannacht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 667 Over de tuinen schijnt de maan,
'k Hoor een zucht door de bomen gaan,
Eenzaam ligt de brede laan
In de kalme nacht.
Twijgen trillen in 't blauw-wit licht,
Hoge kruinen verdringen zich dicht
Achter 't lange vergezicht
Van der lane pracht.
Stil verdroom 'k de milde tijd,
Nu de maan haar zegen spreidt,
Nu het land, door hààr gewijd,…
FRANCISCUS VAN ASSISI.
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.394 Met milde geestdrift in het peinzend oog,
En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond
Omspeeld van teed're weemoed, door het blond
Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog
Een man, omvonkeld door de stralenboog
Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond
Van Christus bloedt in zijne zij, de grond
Doet bloemen spruiten, waar hij…
Ik kan uren
poëzie
2.0 met 6 stemmen 580 Ik kan uren
Zitten turen
Naar het wisselend zilveren spel
Van de stippen,
Die er glippen
Over 't water bij de wel.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar 't krioelen door het mos
Van de diertjes
En de miertjes
In het boom-gekroonde bos.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar het grillig twijggewoel,
Dat zich spiegelt
En zich wiegelt
In een zonnig-eff'ne…
Facebook
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.172 Ik ken je naam
Zie je gezicht
Je korte pogingen
Beschrijven wat je aan ’t doen bent
Ken ik je nu?
Peil ik je diepte?
Voel ik wie je bent diep van binnen?
Deel je jouw hart en alles wat er leeft?
Ik ken je naam en herken je gezicht
Dat is slechts mijn zicht op jou
Boven, achter een scherm
Heb ik duizenden vrienden
Beneden, in de woonkamer…
Najaar.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 562 Er liggen lange strepen in de lucht
Van donker-grijs, de zon verbergt haar schijn;
De heuveltop, gehuld in ’t mistgordijn
Staat als een reuzenschim, ver weggevlucht.
De wind kreunt met een lang-gerekte zucht,
Als deed het machtige ademen hem pijn,
Gedoken zit het stomme vogelijn,
En ’t laatste broze bloempje trilt geducht.
Dof daalt de grauwte…
Mijnwerkers
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.144 Zij dalen zwijgend in de don'kre grond,
Met bleke lippen en verflensende ogen,
Vervloekend de hardvochtig-valse logen,
Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond
Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont,
Van zuiv're zonneschoonheid overtogen,
Het land lacht in het licht, en uit den hoge
Een zoele vrede nederzijgt in 't rond.
Dan…
MIST
poëzie
4.0 met 1 stemmen 458 Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist
Zich vlijend om 't gebied van stad en land;
De lichten schijnen met een matte brand,
Gehuld in damp'ge waâ van amethyst.
't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist
Gezien door dof-beslagen, glazen wand,
Waarboven zich de grauwe hemel spant,
In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.
Het maanlicht…
De zon
poëzie
4.0 met 2 stemmen 819 Ik ben de wever aan des tijds getouw,
En schik de gloeiend-bonte taferelen,
Aan mij de macht om werelden te delen,
Ik schok der vorstenrijken vaste bouw.
Ik ben de aleeuwig-brandende flambouw,
Die 't groot Heelal gestaag komt toebedelen
Het licht en 't leven, die op aard komt spelen
Het wiss'lend spel van wolken en landouw.
Ik…
Ik kan uren zitten turen
poëzie
5.0 met 1 stemmen 544 Voor J. Reddingius.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar het wiss'lend zilv're spel
Van de stippen,
Die er glippen
Over 't water bij de wel.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar 't krioelen door het mos
Van de diertjes
En de miertjes
In het boom-gekroonde bos.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar het grillig twijggewoel,…
WANHOOP.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 409 Ik ben zo droef omdat ik niet kan horen
Uw zachte stemme met haar zoete taal;
Terwijl 'k langs de besneeuwde straten dwaal,
Klinkt mij 't gelach der menschen vreemd in de oren.
En door de luiken van de hoge toren
Stroomt het geluid mij binnen van 't metaal;
Geroerd sta 'k stil; wijl 'k angstig ademhaal
Is 't mij alsof een stem me roept…
VRIJ NAAR CATULLUS' 51ste CARMEN.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 563 Een God zou mij 't geluk benijden,
Als ik door uwe blik geboeid,
Mij in uw liefde mocht verblijden,
In geestdrift voor uw schoon ontgloeid.
Met lieflijkheden overtogen,
Hebt gij door uwe zilv'ren lach,
Door 't glinst'ren van uw vlammende ogen
Mijn wil verlamd van dag tot dag.
Gij hebt de denkkracht mij ontnomen,
Gij hebt mijn oog gehuld…