Bevrijding is loslaten
Is laten gaan
Van het zeer
Dat je is aangedaan
Bevrijding is afsluiten
De pagina omslaan
Het boek dat dichtgaat
En verdergaan
Bevrijding is weten
Dat niet het neergaan
Bepaalt wie je bent
Maar het opstaan…
je deurt niet dicht
nu gloort er licht
kan ik weer vrolijk kijken
weer samen zijn
genietend van het zicht
de schaduwen gaan wijken
ik was verdwaald
in kaalheid op de toendra
verloren in mijn hemelhoek
ik had je opgedoekt
verstond je taal te goed
moet mijn eigen leven leiden
ik laat de zon
weer schuchter toe
haar neergaan…
De adempluimen van ‘t grazend vee
versmelten dampend met de mist
zodra de koppen neergaan naar ‘t gras.
Nog even en de zon neemt alles mee
het schimmig beeld, vlammend gewist
voor een schilderij van koeien aan een plas.…
processies zijn voorbij
mensen delen
minder met elkaar
waar de religie schraalt
terug gezet op
de eigen stek is het
vertrouwen weg omdat
ieder lijkt te gaan voor
alleen de eigen plek
leiders raken
meer in diskrediet
de door wetenschappers
uitgestippelde wegen
kennen zij ook zelf niet
wij zijn het
houvast verloren
met het neergaan…
Laat me schreeuwen over zeeën
Laat me schieten naar de maan
Laat me rennen naar het begin
Laat me denken over zin
Laat me gewichtloos
Laat me met 2 benen op de grond
Laat me waar ik mezelf vond
Laat me in vlammen opgaan
Laat me neergaan en stijgen in een spiraal
Laat me mijn eigen verhaal.
De wereld draait maar door.…
vele jonge moeders zagen hun kroost te neergaan,
huilend en krijsend, opgaand in volledige krankzinnigheid,
wegens uw creatieve, achterlijke creatie: de gaskamers!
Hoe kon je? Hoe kan je?
Waarom had jij niet het lef,
de kracht en werkelijke moed
om agressie om te buigen zo ik mezelf aanleerde...…