Netgedichten

netgedicht (nr. 43.470):

Mist

De koeien staan er nog maar half
want lage mist verbergt hun poten,
ontneemt ‘t zicht op land en sloten
en kleedt in dons het liggend kalf.

De dieren zweven op het witte deken
alsof ze zitten in een nachtelijke trein
waarvan alleen de ramen zichtbaar zijn
op ‘t moment dat die het duister breken.

De adempluimen van ‘t grazend vee
versmelten dampend met de mist
zodra de koppen neergaan naar ‘t gras.

Nog even en de zon neemt alles mee
het schimmig beeld, vlammend gewist
voor een schilderij van koeien aan een plas.