mijn lieve kleine piranha
jij dook diep in de zee
altijd in de diepe zee
je brak mijn kluisters
open naar vrijheid
je schonk ze aan de zon
je hield me nooit tegen
in mijn liefde voor de regen
die op mijn dromen viel…
Ik gun de dieren een menswaardig leven,
Vandaar dat ik aan kat en hond en schaap,
Aan varken, schildpad, koe en geit en aap
Mijn Europese stem zou willen geven,
Maar op piranha, gifslang en muskiet
En teek en vlo en stinkdier stem ik niet.…
water warm uitstroomt
en het aangenaam toeven is
heeft zijn langste tijd gehad
steltloper streed aldaar op leven en dood
met vinnige opponent onvast tussen kaken
die terugbeet om die visvreter te kraken
met meer grip naarmate de tijd voortvlood
tot dhr zwan die aan de kant
zijn fiets tegen de boom parkeerde
het spartelbeest herkende als piranha…
afgekloofde poppen van porcelein, koperen trechters,
Franse pendules, kerkkandelaars, glaswerk van Copier,
etende piraten van gietijzer, Boeddha-beeldjes,
lingerie uit grootmoederstijd, bronzen beeldjes
van naakte danseressen of atletische heren,
parfumflesjes, Petrus Regout-aardewerk, munten,
antiquarische boeken, Wedgwood precisiewerk, opgezette
piranha…
De ratten schieten weg in vissekomtegels
met uitgehongerde piranha's. Chinese
borsten priemen sadistisch vooruit,
steken toe bij iedere oogopslag.
Het Monument is een te grote dildo,
een aarde vermoordende kris,
waar geen heks haar schaamlippen
aan durft kapot te schuren.…