voor degene die het nog niet
heeft ervaren dus niet weet
pas op - liefde is soms ongenadig
verschroeiend heet
het is zo’n eeuwenoude
ronde Etna potkachel
met mica ruitje en
met barstjes erin
liefde is het je door haar
behaaglijk laten verwarmen
Komend uit een bittere
ouderwetse winterkou
wil je haar iets te gretig
omarmen en voor…
De machinist kijkt over de hoge brug
ziet schepen, zwemmers en zonaanbidders
we praten over dingen die hier gebeurden
de jongen in de potkachel op de bodem
en de mooie spionne hier vermoord gevonden.…
de zwarte potkachel, de pook
naast een koperen kolenkit
micaruitjes vlammend rood
en op de gloeiende plaat
pruttelt een koffiepot
opa stopt zijn pijp, hij
puft tevreden voor zich uit
terwijl oma een wrong draait
in heur wolkenwitte haar
de kleine ramen in het huis
van golvend groen glas
met sanseveria en begonia
op de smalle vensterbank…
beschimmelde verleden
verloren ligt het blauwe pakje
zware van nelle op de marmeren
schouw maar legt juist die dag
geen gewicht meer in de schaal
het evenwicht zoek verliest
hij stap na stap ieder gevoel
voor werkelijkheid, de tijd nog
steeds aan zijn zij loopt door
alleen hij loopt niet meer mee,
de kolenkit naast de zwarte
potkachel…
Maar het enige wat 's winters sprong was de
blinde darm van vader
en 's zomers de vlooien in het vloerkleed
waarin de brandgaten van de
plompverloren kolen uit de potkachel
door mijn vader waren weggestopt.…