Netgedichten

netgedicht (nr. 5.818):

Ouderrlijk huis

- Vlaardingen revisited-

Onder de eeuwig wakende vlam van Pernis
en de altijd penitrerende stank van de Shell
stond aan de havenkade van de visserstad
het lage huurhuis van mijn geboortegolf.
De echte Vlaardinger herkent het wel.

De geur van rotting onder uit het kruipluik
waarin mijn vader liggend op zijn hangbuik
's winters zijn laatste
adem uitblies in de waterleiding, een oude loden,
daarbij de uiterste voorzichtigheid geboden.
Zijn diepe bangheid dat het ding zou springen.
Jeugdsentiment zit soms in kleine dingen.

Maar het enige wat 's winters sprong was de
blinde darm van vader
en 's zomers de vlooien in het vloerkleed
waarin de brandgaten van de
plompverloren kolen uit de potkachel
door mijn vader waren weggestopt.

en het hele jaar door de stoppen
als er weer een kort-
sluiting neerstreek
in het strijkijzer van moeder Mien
omdat ze stiekem op een nieuwe hoopte,
waarna mijn vader zijn houten kistje pakte
en wij als kinderen mochten zien
hoe hij de verbrande draadjes weer aan elkaar knoopte.

De radiozenders kwamen draadloos uit de muur
muziek op vier programma's, verder geen gelul;
op zondag kerkmuziek, hoewel slechts kort van duur
en om half vijf Frits van Turenhouts null-null

Wie zo'n herinnering aan zijn jeugd bewaarde
gebeiteld in de wassen geur van 't ouderlijk huis
kan later simpel elders aarden
Overal maar nergens voel ik me dan ook thuis.