Dit is haar strijkbout, zonder lampje,
het snoer bekleed met grijze stof
die over twintig centimeter
rafelt: daar liggen draadjes bloot,
gebarsten plastic, bruin en geel.
De strijkbout in haar rechterhand,
de onderzijde naar zich toe
alsof ze in de spiegel kijkt
en dan haar bolletjes van spuug
die dansen op het hete ijzer.…
Het waren geen krijtstrepen
of een rekensom voor verlangen
er stonden geen woorden in het zand
er was een zilte wandeltocht
door eenzaamheid van het verlaten land
en voor iedere dode een vlieger
een kind dat huilde op het strand
zonder moeder en strijkbout
met een touwtje in zijn hand.…
Er hapert iets
in de vriendschap
niet
zoals een naaimachine hapert
tijdens het naaispel van vitrage
of een strijkbout in de nacht
die de dromenzee zijn golven aait
het is gewoon
iets doodgewoons
en dagelijks
zoals een paraplu
die wacht op regen
maar in haast
niet open gaat
eigenlijk
niet gewend aan tijd
of beslommeringen…
Er zit een blote man
op een tak in de perenboom
Ik zie hem door het keukenraam
Onder hem, in het gras
ligt zijn decorum
Op de tafel waaraan ik zit
staat een kinderloze foto
Ik ruik de strijkbout
die zich door een overhemd brandt
In de huiskamer, in zijn kooi
fluit de kanarie en ik denk:
"van het concert des levens
krijgt niemand een program…