Alle inzendingen over wolf

Eerzaamlied is mooi: “Uit de tenen oogopslag, bloesemachtig lieve lach; rode appelkoontjes tooi.” Eenzaamlied mag nog best d`r refrein, een beetje tonen teer decor om te bewonen. Niet te lang; zonder orkest. Breekbaarlied zo zinnig kuis wervelend al van geluk maar toch liever niet gelijk heel het liefdeswijsje rijk. Dat maakt de ontdekking…

De zon die tussen bomen scheen in pastellengloed van mist gebed warend loom tussen het herfstpallet van ‘t bos dat dichtte om ons heen Het hoge gras doortrokken sporen met ongerepte paadjes puur natuur stil, wild, liet `t verscholen avontuur instemmend haar zuiv`re lente horen al spinden rupsen gene zijde een vlinder ontpopte in ons beide…

Verachtelijk, vol van vunzige viezigheden vielen vuile vlagen vadsige vechters voor vier vrolijke vlotte vlechtsters vulgair vlijmend van vurige verleidelijkheden Voorvocht vonkelde voor vaderland verrade verborgen vuurlinie van vijand Vele vechters vertrapten vlechtwerkgranaten vlogen verrast voorbij, van voeten verlaten.…

Hangend in mijn luchtkasteel waar ik met kleine stipjes mee hoog vanuit mijn wolkenzee zie `k herhalingen van te veel Aan gronden neem ik geen deel want ik waan mij een goede fee Verwerp de schaduw van elk idee waar ik van droom en of mee speel Ik heb het land aan zeeën tijd en overdrijf uw stranden graag Die grenzen loos ik…

Een jaarlang al mijn glimjuich-heks een wonderfee met toverkolder ze heeft een maffe melige kronkel vol tinkel- en ook tankelvonkel in d`r goed gemutste bovenzolder De dagen die ik minder relaxed grommend in mijn wolfsrol kruip giet ze stiekem vol met giechelstof ze brouwt drankjes tegen duf en dof glanst mijn slechtste dag tot in een stuip…

Zonder jou, kan ik niet men kan er evengoed voor pleiten dat ik mezelf in vier moet splijten als kwartslacht van mijn liefdeslied Ik schenk, te krassen door de kraaien warme kassen waar wouden planten gelukkig wormen door mijn restanten een tierig bos, dus laat maar maaien Slink, stink, rot mij onherkenbaar zwam en schimmel, kom bot welen…

Als ik de liefde met je bedrijf houdt de tijd zichzelf verborgen telkens vergeten wij tot morgen om te zoeken waar ze blijft Zo vaak ik onze liefde beschrijf wanneer ik even dromen mag verspring ik gaten in de dag met niet veel anders om het lijf Dan word ik wakker koud en stijf omdat ik tijden zat te staren in vroeger klok getik…

Haar warmte pluist blossen lokken teint de tinten waarvan haar in ‘t stilleven hartelijke nuances zijn meegegeven die tot in haar timbre zijn doortrokken Haar stem is als pastel zo zacht vermist in aquarelle inspiratie sprekend tot de verbeelding van een geruisloze creatie vervloeid in de adem waarmee ze lacht Vertederend veegt ze krijt…

Een stadion vol mensen bezwijkend de explosie verijdelen kon niet meer tot ver in de omtrek deden oren zeer het gillen was vanuit de hel lijkend Getuigen keken geschokt naar elkaar bij de aanslag op die gevoelige snaar…

Ik ben een poëtisch hoge berg massief met silhouet onwrikbaar toren ik, verhevenheid gewaar, elke minaret tot dwerg Ik laat schallen tegen hen keren als ze wijken van mijn wetten ‘k zal ze met lawine`s pletten `t is mijn natuur om te verweren Hoor mijn loeiend holle klanken zie de pioniers bevriezen die ik hinder te beginnen Klim niet…

De zon door het venster treft dwaalstof tot klaringen Zwervers in de donkere ruimte, uit de nok van mijn heelal als vergeten kometen, pas zichtbaar bij de val naar een ster die naast aantrekt zich verzet tegen dingen Traag draait het ‘stof `lijke’ haar moeizame wendingen Afgebogen door het fuseren van het lichtend vermanen wordt oud vuil vergast…

Mijn afscheid gaat naar het jaargetij waarin de lucht onbewogen haast bevroren tussen het zoemende vuil van het seizoen trillend doortrokken was met niks liever dan verkoeling vinden in een dag als deze. Belovend van gloren zonder ongewenst zwanger te hoeven zijn van de hitte. Mijn smachten is naar de lente van het sterven waarin ontbinding…

Nadien was hij al vooruit vertrokken hobbelde speurend het pad bewakend een toeziend oog dat zuchten slakend doch met genegen in zijn oude sokken ze hadden veel afgezien, misère gehad gans het leven alleen samen geweest dat ontdek je als je even dieper leest in de rimpels die hij zijn dien aanbad Nadien had hij niet meer veel te zeggen…

Ik druk knopjes door me lippen blaas tralietjes door me fluit de vele ringen in me navel komen mij me neus ook uit Ik brouw zilver in me wenken sla een nagel, splijt me tong schiet een loodje langs me denken met een kruisboog door mij long Ik heb nieren vol met keien tepels hangend van het goud ik staaf botten aan een leugen In ut gat…

Haren sluik nat van het rein en damp omgeeft als sluierbruid strijkt voorbij aan warme huid nee velt aan haar vast te lijnen Stof devoot om middel heen dagen tot langdradig strelen los gedragen voile te delen zo doortastend mooi zij scheen Tot haar heupen zich ontfermen rond -als, warm als, lokkend omgeven als nee als- de wanhoopsflop…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…

Daar klop je aan, zonder aankondiging je hebt jezelf grijnzend binnen gelaten jou bij me voelen, is de stilte verlaten die je breekt met `n dreigende fluistering Verduistering kerft als ik je omtrek zie gaten vallen in -de gedachten die me haten omdat jij ze wild naar buiten mept- vergaan kermend als ik naar binnen staar Ik bedaar in de…

Wij rennen ras naar het altaar onze honger kan niet wachten vleselijke liefde te betrachten boterbrief daarvoor, aldaar Leg sintelstenen openbaar bid wiens ook hoger machten om dit kippetje te slachten eer de schrans met huid en haar Rook likt lucht vol ziltekruid wit van maagd`lijkheid berooid als ze zacht door sluier sist…

Sonnetvorm, sonnetvorm, alweer een sonnetvorm kwam ik daar maar vaker een goeie van tegen helaas is dat een genoegen zeer zelden aangelegen ‘t zijn zandtaartjes, windhaantjes, glazen zonder storm Sonnetvorm, oh net vorm, ik kan er niet meer tegen te vaak blijk je bagger, da`s modder zonder kluit het slijk van de aarde pust hormonen in je uit…

Ik heb een verrassing voor je ik weet eindelijk wie je bent je woonadres is me bekend Wees gerust, ik ga je niet vermoeien geen lezing, wat is aangedaan of hoe het dat meisje is vergaan waarmee je dacht te mogen stoeien Ik heb een verrassing voor je je krijgt terug wat je ooit gaf ook al ontliep je toen je straf Welnee, je zult van…

angst bedaren nu een geweerschot knalt Jager een hevige pijn bijt vlammende pijn verscheurt de richting van de vrijheid kwijt mijn grijze pels verkleurt Ik jank luid, ik grom van pure angst en haat weet instinctief precies waarom het vluchten niet meer gaat De lucht lijkt haast bevroren een wolk trekt voor de maan mijn macht als wolf…

Leeuwarden, Ljouwerd, prachtige stad goudrands gelegen, in rietkraag gehaakt behangen met kleedjes van kant gemaakt want voor suïcide was je gelukkig te plat En mochten er zich toch complexen verhogen toornen boven jouw schuingebekte Oldehoven dan pleurden de tegels uit de Donau van boven daar grauw `t vrij end krachtig af had gezogen…

Kralen diep verzonken in geschrokken open staren achter kronkelde stronken waar `t even leek te kraken een ohooh lijkt je vonkelende lachje aan te raken het geluk nog net te zwanger om al in paniek te baren Wangen blijven bollen maar het kan niet echt meer smaken bitt`re sijpelsappen rollen ontkrullen lokken oker haren snappen bos bewust van…

Wij rennen ras naar het altaar onze honger kan niet wachten vleeslijke liefde te betrachten boterbrief daarvoor, aldaar Leg sintelstenen openbaar bid wiens ook hoger machten om dit kippetje te slachten eer de schrans met huid en haar Rook likt lucht vol ziltekruid wit van maagd`lijkheid berooid als ze zacht door sluier sist met…

Wat je maar zou willen willen man of vrouw, hermafrodiet slik voor nu alvast wat pillen tot je geen verschil meer ziet Dr Freek komt dalijk kijken het is druk in de kliniek want het team is energiek u zult snel een ander lijken Dit mevrouwtje wil graag ballen die meneer daar is abuis we verwisselen ze van kruis hier een hechting daar…

De jager Oh helpie daar heb je die akelige jager hemeltjeliefje waar komt die gozer zo plotseling vandaan? als ik hier nou heel erg stilletjes en stijvetjes blijf staan misschien kijkt hij dan iets hoger of juist in zijn kogellager Miesje Meesmuil, Dikkie Ezelstaart en Kokos Apenkop gene stroman was er veilig voor zijn ikkeschietzograag hij…

Was ik niet even naast dat eindeloze meisje neer gezeten op wie ik mijn dronken poehäzie verpoogde los te laten zodat ik ledig `t evenredig blauw zat in en aan te blaten alsof ik net die ochtend hete pieperballen had ontbeten Als jij iets langer in je gouden koets was blijven steken was `t diamantje kwijt geraakt in die luxe limowagen zonder…

Geen tornado met hartstochtelijk temperament die zonder pardon door mijn woninkje scheerde. Geen auto die vlak voor mijn deurtje parkeerde met een, in Bin of Hoe zijns naam, compliment. Geen burenruzie waarbij te lang door is gejend. Ook geen e-mail bom die te vroeg explodeerde, noch een Alkaidiaan die `n praktijklesje leerde. Geen kernkoude…

Haar dagen slijt ze oevers met wallen bruin van d`r gezemel in purper schijn van zonnehemel haar dorre klauwen in gebed De brandewijn is al verdampt toch blijft vergane glorie wenken ze prevelt zonder na te denken geheest accent, bekroond en stram Ze dompelt polsslag in het blauw laat daar haar slinken verder rijpen zonder het helder te…

Bliksemschicht schiet door dicht getrokken gordijnen van zwaar beladen kolken wolken pakkerds treffen in`t aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt…