Alle inzendingen over wolf

Een wolf is als een huis waarin twee gaten gapen: een gat waar nooit een voordeur zat de holte van het keldergat. Door lege ramen kruipt klimop en wingerd binnen en neemt kamers in bezit. In kelders huist het ongewervelde en draait en draait zijn blinde cirkelgang. ------------------------- uit: 'Boze wolven', 2002.…

Ik zeg je een stem die je legt in de nacht, een wolk om de ster die je bent en je glimlacht een naam. Zo stil in de nacht huilt dus kracht en zo koud is de maan in je macht tot je zwijgend inslaapt. ----------------------- uit: '(speling)', 2004.…

Als wolf eenzaam huilt stromen rivieren afscheid maanlicht over de ziel. Haiku…

De eerste wolf in honderdvijftig jaar Heeft van de week ons grondgebied betreden En is daarna meteen weer overreden Zo'n beest is op de weg ook een gevaar Er is gekeken wat hij had verslonden Helaas heeft men Roodkapje niet gevonden.…

Ik ontdekte onlangs heel spontaan een nieuw krachtdier in mij, namelijk de wolf, want mijn dorst en honger naar drank en vlees gaven dat aan. Ik ben een eenzame wolf, die over de ruwe steppen rent en die 's nachts met één oog open slaapt.…

Het water kan wild en onberekenbaar zijn Het kent geen waterlijn geen eerbied voor de broze kust Het water van zee is als een wolf met 'n grote lust niet tot het breken van golven maar tot vraatzuchtig vreten.…

als één wolf iets ziet, verneemt héél de roedel dat - Facebook en Twitter…

Er was eens een boertje in Meeren Die kocht een wolf in lamskleren. Maar hij was erg dom. Want 't was andersom. Het was dus een lam in wolfskleren.…

Toen de gekroonde wolf de schaapkens nieuw-geboren Met zijne wrede muil te Bethlehem verslond, Een klagelijk geschrei steeg van der aarde grond En kwam ten hemel in voor Gods gerechte oren.…

het leven speelt als een lammetje in de wei de dood komt als een wolf op zoek naar een prooi zo is het leven het komt en gaat…

Springvloed in mijn hoofd onvermoed veel geroofd In de verte huilt een kind en een wolf en de wind.…

springvloed in mijn hoofd onvermoed veel geroofd in de verte huilt mijn kind en een wolf en de wind…

zei de wolf; ik zal je verleren, Fatsoenlijke lui op zo'n manier te mystificeren*. Hierop verslond hij met huid en haar Het gehele lam, of 't een Engelse oester waar, En bracht de rest naar huis om er zijn kindertjes op te trakteren. Het lam had hieraan natuurlijk het land, Doch voor de wolf was het net een kolfje naar zijn hand.…

Terroristen in de golf George heeft uw acties verafschuwd Maar de woede is nog niet geluwd Binnenkort laat hij z'n tanden zien, de wolf…

Er woont een wolf in het Witte Huis voor hem is echt iedereen gespuis hij leeft van de haat verspreidt zo het kwaad zelfs in schaapskleren is hij niet pluis…

een hongerige wolf wou geitjes eten die zich verschansten in een grote klok hij droeg een hoofddoek en een ruime rok maar die vermomming heeft hem wel gespeten hij werd gezien en achternagezeten door boze dienders met een lange stok zo werd de arme wolf een zondebok een hoofddoek ... tja ... hij had het kunnen weten voor hem geen mals en…

In kort gehouden zinnen Samengeraapt tot vier Hou ik gevoelens binnen En die zitten me tot hier Tot hier, en niet verder Kan ik de weerzin aan De grens, tussen wolf en mens Bereikt onder volzinmaan…

Warme handen strelen donkere ogen kijken de mond zwijgt waar de fluistering van mijn schaduw de wolf een lied zingt in de stilte van jouw schrijven…

verschenen dook de maan hoewel geen wolken de lijsterbes onaangeroerd boog takken strak geen levend wezen dat de stilte brak geen leger hart dan dat die nacht was zij de wolf…

Waar ben je nu als wat je bent Wat te zien is is niet gewend Vervaagd door het verdwijnen in de mist Misleid door je schaduw heb ik mij vergist Je contouren leken zo sereen En toch de wolf in schaapskleren als vroeger en voorheen…

iemand trok het zwijgen uit de muur kerfde fragmenten in stenen hing papieren poëzie aan de waslijn beukte op de trom iemand huilde als een wolf in de nacht niemand kwam…

de wolf is daar! Hij bijt mijn schapen dood.' De boeren vlogen heen vol wrok, Met vlegel, kluppel, vork en stok, En - niemand was in nood. Nu lachte deze loze guit De goede lieden schatrend uit; 'De wolf was als een reus Zo groot' riep hij. In 't henen gaan Viel hun zijn spotzucht nog eens aan, En zette een lange neus.…

Zwarte Pieten, zijn allang geen slaven meer, als werknemers van Sinterklaas. Blanke slaven, die lang geleden sloofden, en nu machtige consumenten zijn. Maar opgefokte honden, in bezit van laffe meesters, lopen nog steeds geketend aan hun lijn. Beseffen wij mensen eigenlijk wel, waarom vrije wolven huilen?…

Ik ben een poëtisch hoge berg massief met silhouet onwrikbaar toren ik, verhevenheid gewaar, elke minaret tot dwerg Ik laat schallen tegen hen keren als ze wijken van mijn wetten ‘k zal ze met lawine`s pletten `t is mijn natuur om te verweren Hoor mijn loeiend holle klanken zie de pioniers bevriezen die ik hinder te beginnen Klim niet…

De zon door het venster treft dwaalstof tot klaringen Zwervers in de donkere ruimte, uit de nok van mijn heelal als vergeten kometen, pas zichtbaar bij de val naar een ster die naast aantrekt zich verzet tegen dingen Traag draait het ‘stof `lijke’ haar moeizame wendingen Afgebogen door het fuseren van het lichtend vermanen wordt oud vuil vergast…

Mijn afscheid gaat naar het jaargetij waarin de lucht onbewogen haast bevroren tussen het zoemende vuil van het seizoen trillend doortrokken was met niks liever dan verkoeling vinden in een dag als deze. Belovend van gloren zonder ongewenst zwanger te hoeven zijn van de hitte. Mijn smachten is naar de lente van het sterven waarin ontbinding…

Nadien was hij al vooruit vertrokken hobbelde speurend het pad bewakend een toeziend oog dat zuchten slakend doch met genegen in zijn oude sokken ze hadden veel afgezien, misère gehad gans het leven alleen samen geweest dat ontdek je als je even dieper leest in de rimpels die hij zijn dien aanbad Nadien had hij niet meer veel te zeggen…

Daar zit hij daaglijks, uur na uur goed verstopt, in mysterie gehuld de beeldige in een zaak van geduld een Hercules met in zijn rug een muur Ons wereldje draagt hij heel even wichtig op de breedste schouders van `t heelal nooit eens of ooit, noch wiekend na val zijn naaste is daarenboven (mede) plichtig Tezamen draaien zij moeiteloos door…

Waarin mijn tijd zich verloren weet blijft het geheugen steken uit dagen staren onder wijzers die uren vragen stellen omdat zich het luiden van meet af, aan, uit, in, over, achter, langs, op gelegde aanwijzing die mij`t er in luist eren niet dragelijker op maakt, juist waar dat beter zou zijn voor mijn kop Want de aanhef draagt het…

Zie ze daar in net pak staan op eigen verhoging aangesteld hard ellebogen is wat hier telt die cursus hebben ze vaak gedaan Daarin cum laude geeft de waan dat een dure diploma iets vertelt of bakken bullen onschuld stelt wanneer ze over lijken gaan Lees de vette koppen pletten wanneer de score uit de hand wordt afgekat door schapenland…